Het ruime sop

Het zuiden van Portugal is niet alleen door land maar ook door haar naam verbonden aan Spanje. De naam van de regio Algarve is namelijk afgeleid van Al'Andalus Algharbia, wat Arabisch is voor Westelijk Andalusië.

We rijden langs de Atlantische Oceaan van de Spaanse grens tot aan het puntje van Europa. Niet ver van de grens ligt Tavira, waar we stoppen voor een lunch. Het stadje heeft een veelbewogen geschiedenis, waarin het een keer of vier is verwoest door een oorlog of aardbeving, maar vandaag is het gelukkig heel rustig aan de monding van de Gilão. Witte huizen steken af tegen de blauwe hemel; sommige panden hebben ook een blauw-witte gevel van typisch Portugese tegels. Er zijn wel wat toeristen, maar dat is minimaal vergeleken met de Spaanse costa's.

Iets verder langs de kust overnachten we op een camping bij vissersdorp Olhão. Op dinsdag komt de sympathieke eigenaar Dario van SeaHorse Bike Rental twee eenvoudige fietsen afleveren. Hij heeft een flink verband om zijn knie, want hij is met een supersonische e-scooter in een afslaande auto geramd.

Op onze nieuwe rijwielen rijden we linea recta naar lokaal restaurant Vista Formosa, vijfhonderd meter verderop, waar de buurtbewoners genieten van hun siësta. De menukaart is een klein schoolbord met tien varianten op hetzelfde thema: vis die door een oude dibbes wordt bereid op de buiten-gril. Gekookte aardappeltje en wat sla erbij en voilà: eenvoudig voer voor João-met-de-Pet. Wij hebben de gegrilde ansjovis en gegrilde sardines.

Na deze sublieme lunch fietsen we door Ria Formosa, een nationaal park dat de 170 kilometer lange kuststrook bestrijkt van Tavira tot aan Faro, een waterrijk deltagebied met talloze stranden, moerassen en eilanden. Bij Olhão is een beschermd gebied toegankelijk gemaakt voor publiek. Hier bevindt zich ook een centrum waar wel drieduizend zieke en gewonde dieren per jaar met veel liefde worden opgelapt en weer uitgezet. Mooi werk.

Voor we woensdag weer vertrekken, ga ik nog een stukje joggen in het natuurreservaat. Ik ben helemaal alleen met de al dan niet opgelapte dieren. De vroege zon glinstert in het water en bij de getijdemolen uit 1885 zie ik een flamingo naar me zwaaien. Een geweldig begin van de dag!

Waar het natuurgebied eindigt, begint een reeks aan elkaar gegroeide kustplaatsen met exotische namen als Albufeira en Portimão. We slaan ze allemaal over en belanden bij Lagos, op een uitstekende camping met alle mogelijke faciliteiten. Er zijn zelfs aparte douches voor kinderen en (andere) huisdieren. We maken een praatje met diverse mensen die komen kijken naar Max en liggen nog even bij en in het zwembad. Dit kan voorlopig de laatste keer zijn, als we het weerbericht moeten geloven...

In de tijd van Prins Hendrik de Zeevaarder, die overigens vooral ánderen liet varen, werd Lagos een van de belangrijkste havens van Portugal, vandaar dat hier in 1444 de eerste slavenmarkt van Europa werd gesticht. De havenstad gaf haar naam aan Lagos in Nigeria, dat nu een slordige vijfhonderd keer groter is dan haar naamgever en de grootste stad van Afrika. Voor de hal van de voormalige slavenmarkt staat nu het beeld van de niet-zo-brave Hendrik.

De mooie kant van de ontdekkingsreizen wordt belicht in het Wetenschapsmuseum van Lagos. Op interactieve wijze leren we bijvoorbeeld hoe de zeevaarders navigeerden, en dat was niet bepaald eenvoudig. We krijgen uitleg van een medewerker, die ons de landkaart van Fra Mauro toont en ons wijst op een prachtige kaart waarin de migratie van de homo sapiens staat uitgebeeld. Onder de indruk van de moed en de vaardigheid van de ontdekkers gaan we lunchen bij een Indiaas restaurant. We proeven de heerlijke kruiden uit het land dat iedereen zo graag over zee wilde bereiken.

Wij bereiken vrijdag Kaap Sint-Vincent, het meest Zuid-Westelijke puntje van ons mooie continent. Het is een uur of tien en we zijn vrijwel alleen; er staan alleen twee mannen en een vrouw met verrekijkers en een telelens naar de zee te turen. Vanaf dit zeventig meter hoge balkon kijken we naar de andere hoge kliffen, de meeuwen en de uiteenspattende golven. We stellen ons voor hoe de kleine notendopjes van Magelhaes en Columbus hier aan de grote oversteek begonnen.

Achter het immense Fort van Sagres, één klif verderop, kun je een mooie wandeling maken langs de ruige rotsen. Hier leven bijzondere planten, waarvan sommige uniek zijn voor deze streek. Op de oceaan zien we een brede waas naderen, de voorbode van regen. Even later voelen we de eerste druppels...