Fiesta en Cartagena

9 februari 2019 - Cartagena, Colombia

Donderdag gaan we naar Cartagena. Dat klinkt prachtig, Cartagena, dus we zijn benieuwd. Maar eerst moeten we er zien te komen...

De afstand is 260 kilometer, wat overeenkomt met ongeveer vijf uur rijden inclusief een korte pauze. De wegen zijn prima, maar een beetje aan de smalle kant en intensief in gebruik bij de lokale bevolking en hun dieren. We zien veel kinderen in schooluniformpjes, landarbeiders in tot de draad versleten kloffies en veel  leuke honden. In bewoond gebied staan bij elke drempel, tolpoort en verkeerslicht meerdere straatverkopers. De één heeft een schoenendoos met rolletjes snoep, de ander sinaasappels en weer een ander roept “agua-agua-agua” met aan één arm een piepschuim koelbox.

De armoede lijkt hier aan de Costa Caribe nog schrijnender dan in de bergen. Een tragisch voorbeeld is het dorp Tasajeras, waar vrijwel alle ‘uitdagingen’ van onze planeet cumuleren. Tasajeras ligt aan een dijk tussen de Caribische Zee en de Ciénaga Grande de Santa Marta, een waterrijk moeras annex mangrovebos ter grootte van de provincie Drenthe. Het gaat niet zo best met dit natuurgebied, om het mild uit te drukken, door vervuiling en andere vormen van bemensing. De visstand is gekelderd, waardoor veel mensen en dieren geen eten meer hebben. Het dorp Tasajeras ziet er nu uit als een krottenwijk op een vuilnisbelt. Er is wel financiële hulp gestuurd vanuit Medellin, maar die is nooit aangekomen. De tienduizend inwoners zijn nu zo wanhopig, dat ze af en toe de provinciale weg afzetten. Vandaag is dat laatste niet aan de orde, dus wij laten Tasajeras snel achter ons - en misschien moeten alle inwoners van Tasajeras dat ook doen.

Op donderdag zijn we aan het einde van de middag op de plaats van bestemming. En inderdaad: Cartagena is net zo mooi als haar naam. De stad bestaat uit een paar schiereilanden die losjes aan elkaar zijn verbonden door korte bruggen en lange dijken. Elke wijk heeft een geheel eigen sfeer. Boca Grande ligt op een smalle landtong langs de kust en wordt ‘klein Miami’ genoemd vanwege de witte torens met luxe appartementen aan het strand. Getsemaní is een tikje ruige uitgaanswijk met enigszins vervallen laagbouw en mooie straatkunst. En dan heb je uiteraard het ommuurde Centro Histórico, wat doet denken aan Cuba vanwege de vrolijk geverfde huisjes, balkons vol bloemen, restaurantjes met Caribische muziek, maar ook vanwege massatoerisme en vasthoudende straatverkopers. Als we een half uur op een terras zitten, komen er zeker tien mensen langs met sigaren, sieraden, zonnebrillen, snoepjes en water. Of ze zingen een serenade, begeleid met een gitaar. Of ze komen uit Venezuela.

Om de verkopers te vermijden, lopen we aan de zonnige kant van de straat. We hebben het wárm. Een groot deel van de dag is het boven de dertig graden Celsius, met een luchtvochtigheid van zeventig procent. Plakkerig.

Ondanks de hitte zijn we nog vrij actief. We zien alle straten van het oude centrum, wandelen door Getsemaní naar een markt met souvenirs en nog een paar kilometer naar het zestiende-eeuwse San Felipe fort. Met de bus rijden we naar Boca Grande, waar we een ajiaco (aardappelsoep met kip) eten in een mall. Daar is het lekker koel en niet zo druk.

Een onvergetelijk diner in restaurant 1621 van het Sofitel hotel, gevestigd in een oud klooster. Zeven gangen met fantastisch eten, vrije interpretaties van de meestal wat saaie Colombiaanse keuken. Er staan acht tafels op de binnenplaats, tussen de hoge palmbomen en lantaarns met kaarsen. Links naast ons zitten twee Franstalige Canadese chicas, waarvan de een zich heeft laten verbouwen tot Kim Kardashian. Redelijk gelukt, behalve dat de rechter bilimplantaat iets groter lijkt dan de linker. Aan de tafel rechts van ons zit een meer natuurlijke schoonheid, waarschijnlijk uit Colombia, met een Amerikaan waarvan ik aanvankelijk denk dat het haar vader is. Hij lijkt een beetje op een Amerikaanse acteur wiens naam ik niet meer weet. Hij vertelt haar hoe geweldig hij is - maar toch zo gewoon gebleven - en zij probeert zo mooi mogelijk op te zitten, wat haar vrij goed afgaat.

Na het diner lopen we wat rond in het centrum. Het is er vrij veilig, doordat er tweeduizend politieagenten zijn gestationeerd in Cartagena. Zij moeten zorgen dat de drijvende schatkisten, de cruise-schepen, hun lading gringo’s blijven afleveren. We stappen binnen bij een paar willekeurige café-restaurants waar je op straat de live muziek al kunt horen. Bij Hijos de los Tostados stopt het bandje al snel, maar dan neemt een stoer meisje met een gitaar het even over. Iedereen zingt en klapt mee, een meisje van een jaar of vier springt rond. Cartagena is een Caribisch feestje.

Helaas eindigt hier onze korte trip door Colombia. We zijn benieuwd wanneer we hier weer zijn, want dat gaat vast nog een keer gebeuren!
 

Foto’s

6 Reacties

  1. Edwin:
    9 februari 2019
    Goede reis terug!
  2. Belinda:
    9 februari 2019
    Fijne terugreis
  3. Ad en truus:
    10 februari 2019
    tot gauw en een goede reis terug.
    groeten,ad en truus
  4. Kees:
    10 februari 2019
    We hebben weer genoten van de mooie verhalen en de PRACHTIGE foto's.
    Goede reis naar Holland. En tot gauw tot ziens.
  5. Bibi en Lenie:
    11 februari 2019
    Wat een mooi reisverslag weer. Wij hebben wederom genoten.
    Goede reis terug en lieve groetjes van ons.
  6. Gerard en Annie:
    22 februari 2019
    Bedankt voor deze rondreis. Ik heb er van genoten.