Wijntjes & Zwijntjes

8 november 2021 - Arguedas, Spanje

In Coimbra brengen we Max in staat van paraatheid. We klappen de daktent uit en hangen de benedentent op. Op de slaapzak leggen we een paar extra dekens, aangezien het vannacht kan gaan vriezen. Tegen het einde van de middag is het vijf graden, veertig minder dan drie maanden geleden in Griekenland. Een voordeel van het winterse weer is dat we geen last meer hebben van de vele bromvliegen.

Max in herfsttenue

In het donker wandelen we naar een nabij gelegen nieuwbouwwijk die doet denken aan Leidsche Rijn. De straatverlichting verandert de blokken met appartementen in grote oranje vlakken met zwarte schaduwen. Bij wijnbar Tinto et Tanto kijken we met de buurtbewoners naar voetbalwedstrijd Milaan-Porto tot restaurant Quinta da Portela haar deuren opent. Helaas kunnen we daar alleen afhalen, dus we wandelen terug naar een ander restaurant in de buurt van de camping. Prima eten, jammer van de TL-verlichting en de TV's. De voetbalwedstrijd is nog bezig.

Pastel de nata

Bus 38 brengt ons de volgende ochtend naar het centrum van Coimbra. Na een kakelverse pastel de nata op een terrasje klauteren we over honderden traptredes naar de universiteit. Dankzij Koning Juan III, die een paleis afstond, beslaat de universiteit nu een groot deel van de middeleeuwse stad. Vanaf zijn standbeeld heb je een mooi uitzicht over de loop van de rivier Mondego. We gluren even naar binnen in het voormalige paleis en wandelen naar de Faculdade de Letras, één van de weinige gebouwen van na WO II in de fascistische stijl - een erfenis van Salazar. Onder de bogen van het Romeinse aquaduct vinden we een poort naar de botanische tuin. Bij de vijver in het midden van de tuin zitten we een tijd op een stenen bankje. Het is ineens lekker herfstweer.

Universiteitsgebouw

Diner in het kleine restaurant van de camping, wederom met TL-verlichting en meerdere TV's. We zien dat de president (een sociaal-democraat en een petekind van de oud-dictator) vervroegde verkiezingen aankondigt. Het kabinet is naar huis gestuurd vanwege een enorm begrotingstekort. Dit breaking news lijkt weinig indruk te maken op de aanwezige Portugezen, maar de volgende dag staat het droevige hoofd van de president wel op alle kranten.

Centrale plein in La Alberca

We verlaten het stuurloze Portugal en keren terug naar het stabiele Spanje. Op weg naar de bergen van de Sierra de Francia kijken de bekende zwarte stieren ons na, terwijl eveneens zwarte iberico-zwijntjes met flapperende oren wegrennen tussen de bomen. We overnachten aan de rand van La Alberca, een bergdorp van ongeveer duizend inwoners. Langs een handvol straten, een meter of drie breed, staan vakwerkhuizen van rond 1800. Ze worden in de hoogte steeds breder, net als Ottomaanse huizen, waardoor de bovenste verdiepingen elkaar bijna raken. Het ruikt naar open haard. We wandelen over de keien naar een eenvoudige kerk en het kleine marktplein. Een paar stappen verder en je komt op één van de vele bospaadjes die de bergen in kronkelen. De omgeving is al even idyllisch als het dorp zelf.

Schilderachtige straatjes

Bij een café op het marktplein eten we een paar tapas. De gefrituurde groene pepers zijn lekker, maar sommige zijn muy picante. Inmiddels vieren de dorpelingen aan de bar van het café-restaurant onder ons hostal dat het weekend is begonnen. Om half negen opent het restaurant. We bestellen een paar regionale gerechten, waaronder knoflooksoep en een stoof van iberico varken.

Wat is 'ie mooi!

In de vroege zondagmorgen vervolgen we onze reis richting noord-westen. Afgelopen jaren passeerden we op deze route al vaker de stad Ávila; dit keer gaan we er overnachten, en wel binnen de beroemde vesting. In de negentiende eeuw zijn overal in Europa de middeleeuwse stadsmuren gerecycled, maar Ávila bleef gelukkig volledig ommuurd. Na de lunch wandelen we over de muur naar de andere kant van de stad. Vanaf een heuvel buiten de poort kun je het geheel mooi overzien.

Ons hotel was tot de late middeleeuwen een synagoge, vandaar de naam Antika Snoga, dialect voor 'sinagoga antigua'. De muren zijn zo dik dat onze telefoons geen bereik hebben. Om negen uur gaan we naar restaurant Alcaravea, gezellig ingericht en tot elf uur vol met lokale Avileños.

Herfstige wijngaard

Na het bezoek aan Ávila rijden we wederom een stuk noordwaarts, tot we in de Rioja zijn. Op lieflijke heuvels zien we tot aan de horizon wijngaarden in prachtige herfstkleuren, van fel geel tot diep rood. Af en toe valt er een gat in de donkere bewolking, waardoor de kleuren fel oplaaien in de zon. In dit betoverende landschap ligt Logroño, dat in eerste instantie een wat grimmige indruk maakt. Op straat zien we weer een bidsprinkhaan. Dood. Dat is ook niet gezellig... Het stadspark van Logroño is gelukkig wél gezellig. Omdat de stad vijf eeuwen bestaat is er een markt met een middeleeuws thema, inclusief rare muziek. Op straat staat een mooie tentoonstelling van vijftig foto's van Spaanse fotografen.

Feest ter ere van vijf eeuwen Logroño

Nog iets verder in de Rioja ligt Arnedo, de schoenenhoofdstad van Spanje. Het is allemaal rond 1900 begonnen met de fabriek van Don Muro, die overigens een paar decennia later arbeiders ontsloeg die niet hadden gestemd op de fascisten. Arnedo bestaat tegenwoordig uit een kleine dorpskern en een groot industrieterrein vol outlet stores met duizenden schoenen en wat sportkleding. Yvonne koopt een pak met drie paar sokken en we eten een broodje schoenzool bij een afgetrapt cafeteria. Snel door naar Arguedas.

Schoenenmuseum in Arnedo

Arguedas is zo'n stoffig dorpje dat je normaliter passeert; juist daarom is het interessant om er een middag door te brengen. We wandelen door de meeste straten, die niet van elkaar te onderscheiden zijn. De ooit witte huizen hebben allemaal een lap voor de voordeur hangen, want een groot deel van het jaar staat de deur hier open. Zo nu en dan rijdt er een verdwaalde tractor of pick-up truck door het dorp. We zitten een tijdje op het enige terras van het dorp, slechts vergezeld door een kwintet luidruchtig kaartende jongeren. In het enige restaurant dat 's avonds is geopend voeren we een leuk gesprek met Martijn, die toevallig ook bij Rabobank heeft gewerkt. Hij gaat de volgende dag fietsen door de woestijn om de hoek. Misschien komen we elkaar daar morgen nog tegen...

Foto’s

1 Reactie

  1. Richard F.W. Kessels:
    13 november 2021
    Het is echt zaak dat je/jullie iets doen met jullie verslagen, foto’s en humor, bijv. bij een uitgever van reisboeken of wordt columnist of zo😄👍😂