Magnifique

9 juli 2020 - Braize, Frankrijk

's Nachts doe ik in een droom mee aan De Slimste Mens, en Philip Freriks vraagt aan mij: "Wat weet u van Vincent van Gogh?" Ik roep alles wat ik van hem weet: zijn geboortedatum, zijn sterfdatum, alle plaatsen waar hij heeft gewoond, de bekende schilderijen. Niets... geen enkel goed antwoord! Plotseling schrik ik wakker. "Ik weet alles van Vincent van Gogh," denk ik, "Maar heb ik iets van hem begrepen?"

Op donderdag rijden we van Millau naar het noorden. Ons plan schittert in eenvoud: we gaan eerst naar Clermont Ferrand, daarna zien we wel. Zo belanden we in Riom, rond het heetste punt van een hete dag, en door de gebouwen van zwarte lava lijkt het nog meer alsof we in een oven zijn beland. De straten zijn uitgestorven. Alleen alle drie de terrasjes van Riom zijn vol, want het is lunchtijd.

Na een B-keuze lunch aan de rondweg gaan we via B-wegen verder noordwaarts. We rijden door de Auvergne, langs lege dorpspleintjes met platanen en een café, akkers van graanstoppels met kraaien erboven, glooiende velden met bloeiende zonnebloemen, Limousin koeien in de schaduw van een oude eik, kruispunten met Jezusbeelden en monumenten voor de Eerste Wereldoorlog, kleine rivieren en grote bossen, grote kastelen en kleine boerderijen. La douce France est magnifique!

Koken op de camping

Het is inmiddels een uur of vier en tijd om te stoppen. De eerste camping is helaas gesloten, de tweede is een treurig veldje tussen een roestige rivier en een smoezelig kanaal. Uiteindelijk belanden we in Braize, een dorpje van 250 inwoners. We zijn in het canton Cérilly, gelegen in het arrondissement Montluçon, onderdeel van département Allier dat op haar beurt deel uitmaakt van de région Auvergne-Rhône-Alpes. Dat zijn dus zes bestuurslagen, als je de staat meetelt. Rare jongens, die Galliërs.

Camping Champ de la Chapelle is zes hectare groot en houdt het midden tussen een alpenweide en een bos. Vandaag staan er behalve Max twee caravans en één tent, dus we hebben alle ruimte. We drinken een glas koude Chardonnay, ik teken de stammen van een gigantische grove den (alias pijnboom) en we gaan even zwemmen, want het is nog steeds boven de dertig graden. Om acht uur staat de pasta op tafel.

Foto’s

6 Reacties

  1. Bianca:
    10 juli 2020
    Maak ons maar jaloers, hier lopen we met winterjas aan.
  2. 10 juli 2020
    Wat ik altijd zo fijn vind is de vrijheid bij het kamperen proost lieve groet
  3. Richard F.W. Kessels:
    10 juli 2020
    Het is en blijft een magnifiek land ook al wonen er veel mensen😀👍
  4. Kees:
    10 juli 2020
    Het blijft een mooi land met vele varianten aan landschap. Allemaal heel herkenbaar. Hebben dit jaren gedaan met de camper. Nu je deze beelden ziet en jullie verhalen lezen krijg je zin om een camper te huren. Wie weet pakken we de draad weer op.
  5. Yvonne en Hidde:
    10 juli 2020
    Goed idee, met een camper op pad! Lekker doen!
  6. Petra:
    12 juli 2020
    Wauw lekker genieten hoor!!