En route

Sur le pont d'Avignon
On y danse, on y danse...

Een paarhonderd kilometer zuidelijk langs de Route du Soleil, die voor de maand juli overigens lekker rustig is, rijpen de druiven van Beaune, stad gebouwd op wijnkelders. Ooit zijn we hier eerder geweest, maar we weten niet meer precies hoe en wanneer. Destijds stonden we ook op de Camping Municipal, die vandaag slechts voor een derde is gevuld. Als Max is geïnstalleerd, lopen we in tien minuten naar de stadspoort, waarachter een prachtig Middeleeuws stadje verscholen ligt.

Halverwege de vijftiende eeuw, toen Frankrijk in diepe armoede was ondergedompeld doordat ze de fout hadden gemaakt om tegen óns, de Nederlanders, de wapenen op te pakken, liet de Hertog van Bourgondië hier een ziekenhuis bouwen, als "Paleis voor de Armen". Vijf eeuwen lang konden bejaarden, zwangere vrouwen en inderdaad ook de armen van Beaune hier gratis medische zorg ontvangen. De zieken lagen in hemelbedden, aan drie zijden afgeschermd door rood fluweel, langs twee zijden van een vijftig meter lange zaal, onder een rijkelijk versierd houten booggewelf en direct naast een kapel, zodat iedereen vanuit bed de mis kon bijwonen, want het beste medicijn tegen ziekte is uiteraard het gebed. Pas in mijn geboortejaar hebben de Beaunois hun medische praktijk verlegd naar een nieuw ziekenhuis, vlak bij onze camping.

Om de kosten van de zorg te dekken, produceerde het ziekenhuis altijd een goede Bourgogne wijn, die tegen een goede prijs werd verkocht. Yvonne en ik dronken lang geleden bij een vriend een glas Hospices de Beaune uit 1971. Heerlijk! Zo'n fles kost nu een slordige tweehonderd euro, maar smaakt hoogstwaarschijnlijk naar de aardse tonen van paardenvijg met een lichte afdronk van azijn.

Bij Les Cent Vignes, het restaurant van de camping, eten we Bourgondisch, waaronder ham met gelei van peterselie en een regionale runderlap, oftewel een Boeuf Bourguignon.

Op maandag rijden we van de Bourgogne naar de Province, naar Avignon om precies te zijn. De stadscamping ligt op een eiland in de Rhône, met uitzicht op het paleis waar zes eeuwen geleden een aantal Pausen woonden - de reden dat ze niet in het Vaticaan woonden is een lang en saai verhaal. Van binnen is het Pauselijk Paleis, het grootste Gothische bouwwerk ter wereld, minstens even indrukwekkend als van buiten, niet alleen door de afmetingen van de zalen maar ook door restanten van de originele muurschilderingen. Wel jammer dat we weer een mondkapje op moeten, terwijl het een graad of dertig is.

Na het diner in het centrum van de stad lopen we weer terug over de brug naar het Île de la Barthelasse. We kijken nog één keer om naar het paleis en naar de oude brug, die okergeel worden uitgelicht door de ondergaande zon.