Het spoor naar Birma

Ver weg van het vaderland, aan de voet van de bergketen tussen Thailand en Myanmar, ligt het tropische provinciestadje Kanchanaburi. In het centrum van deze stad bezoeken we een grote militaire erebegraafplaats, waar bijna zevenduizend geallieerde slachtoffers in vrede rusten onder een kleine bronzen plaat met hun naam en rang erop. In de hoek van het terrein waggelt een manke hond ons tegemoet, als we langs tweeduizend Nederlandse graven lopen.

De militairen zijn allemaal omgekomen bij de aanleg van de beruchte Birma-spoorlijn, halverwege de Tweede Wereldoorlog. Elke dag legden de tot slaaf gemaakten meer dan een kilometer aan spoorweg, dwars door dichte jungle en rotsen, die met de hand werden weggehakt. Op elke vijf meter spoor stierf iemand door uitputting en mishandeling.

Na de oorlog verscheen Le Pont de la Rivière Kwaï, een fantasieverhaal over de constructie van een brug bij Kanchanaburi. De verfilming van het boek werd zo'n succes, dat hordes toeristen de trein namen uit Bangkok, op zoek naar een niet bestaande brug, want de Franse auteur van het boek had zich vergist in de naam van de rivier. Het misverstand was dermate hardnekkig, dat de Thai uiteindelijk de bovenloop van de Mae Klong maar hebben hernoemd tot Khwae Yai.

Op dinsdag huren we een paar kleine damesfietsen bij ons guesthouse. Terwijl we ontbijten, vervangt de gastheer nog even een fietsbel, want de oude maakt alleen een krrr-krrr geluid en dat bevalt hem niet. We rijden naar de bekende stalen brug over de Khwae Yai, en blijven daar rondhangen tot de trein uit Bangkok toeterend passeert. Precies één etmaal geleden kwamen we hier aan met dezelfde trein. Alle ramen van de derde klasse stonden open, waardoor we een mooi uitzicht hadden over de rijstvelden, de jungle en de bergen. En over de krottenwijken, de vuilnisbelten en de autosloperijen. Wel een gek idee om een stuk te rijden van het 'dodenspoor'.

Het is een Boeddhistische feestdag en 's avonds is de nabijgelegen nachtmarkt lekker druk. Vandaag mag geen alcohol worden geschonken, dus de Sugarmember Bar trekt weinig klanten met hun slogan: "Drink! Drunk! Dance!" Gelukkig serveert restaurant Zab Zab nog wel geweldige garnalensoep, papaya salade en curries. Fijn dat ze er ook smoothies met gestampt ijs bij verkopen, want sommige gerechten zijn écht pittig. Het is druk, maar we zijn de enige westerse toeristen. We hebben er nog maar een paar gezien, zelfs bij de brug. Zou dat nog met corona te maken hebben? Als we terugwandelen naar ons tijdelijke huis, zien we een grote volle maan boven Kanchanaburi staan. Het was een mooie Volle Maan Dag.