Robin Hood

Gefeliciteerd! Het is 4 februari 2022 en dus de 74ste keer dat het bestaan van de republiek Sri Lanka wordt gevierd. Zoals we een Sri Lankaan horen zeggen: "Op 4 februari vieren we de onafhankelijkheid, en op 5 februari gaan we werken in het buitenland." Het land is nu onafhankelijk van de Britten, maar afhankelijk van de geldverstrekkers India, Japan en China.

De steile weggetjes naar ons hotel, even buiten het stadje Kandy, zijn net breed genoeg voor één auto. In een haarspeldbocht slippen de achterbanden van ons busje. Door het achterraam zien we daken van Kandy, een paar honderd meter lager. Slik...

De volgende morgen zijn we blij dat we weer kunnen uitchecken, want tot diep in de nacht hebben onze buren luidruchtig de onafhankelijkheid gevierd. We staan vroeg op voor een wandeling door een klein dorpje, gevolgd door een kookworkshop. Daar hebben we veel zin in!

Op twintig kilometer in westelijke richting ligt het dorpje Uthuwankanda, alwaar we worden opgepikt door een lokale gids, die ons meteen vertelt dat de kookworkshop niet doorgaat vanwege Covid. Dat is wel heel jammer, en een vrij slap excuus... We rijden wat doelloos met hem rond in zijn tuk-tuk, tot twee andere deelnemers zijn gearriveerd, dan gaan we op pad. Na een half uur wandelen over paadjes door de jungle komen we bij een lemen huis op een grote rots. We gaan zitten op een steen en krijgen een half kokosnootje wilde thee, iets bitterder dan thee van een plantage maar minstens zo lekker. Als we nog een half uur over smalle paadjes hebben gelopen, beginnen we ons af te vragen wanneer we in het dorpje Mawanella zijn. De gids legt uit dat het dorp bestaat uit een paar honderd huizen verspreid over een heel groot gebied. De inwoners leven van rubber- en bananenbomen, die in groepjes in de jungle staan.

Tijdens de wandeling hebben we een mooi uitzicht op Saradiel's Rock, een hoge rots die is vernoemd naar een lokale volksheld. Met zijn bende pleegde Saradiel meer dan honderd gewapende overvallen, waarvan een groot aantal op Britten en rijke handelaren die met een koets op reis waren tussen Kandy en Colombo. Saradiel was heel populair onder de lokale bevolking, van wie hij nooit heeft gestolen - wel geleend, want hij was een fervent gokker. De kinderen zongen liedjes over hem, de Britten zetten een prijs van honderd pond op zijn hoofd.

Vele malen wist hij aan de koloniale bezetters te ontsnappen, zelfs vanuit gevangenschap. Eén keer brak hij door een omsingeling met een kudde op hol geslagen buffels, terwijl hij onder één van de buffels hing. Helaas werd hij uiteindelijk verraden en opgehangen. Dat was het einde van Saradiel, de Robin Hood van Sri Lanka.

Naarmate we verder lopen, wordt het terrein moeilijker begaanbaar, tot het punt dat we op handen en voeten over de rotsen en boomwortels klimmen. Eén keer trekt de gids Yvonne omhoog met een stok. Bij een grote stap scheur ik uit mijn pantalon en een paar keer glijd ik bijna onderuit, doordat ik versleten gympies draag; onze uitrusting is niet voorbereid op een jungle-trekking. Na ruim drie uur voortploeteren, krijgen we bij een huisje wat rijst, boontjes en linzen, verpakt in een bananenblad. We drinken melk uit een kokosnoot die net uit de klapperboom is gehaald. Het laatste uur van deze wandeling laten wij aan ons voorbijgaan; per tuk-tuk rijden we terug naar de grote weg.

Na een duik in het prachtige zwembad van het Mahaweli Reach Hotel bezoeken we een optreden van The Kandyan Art Association, een gevarieerde mix van traditionele kunsten. Bijzonder om weer eens in een theater te zijn! Onder begeleiding van drums en een nasale toeter doen de mannen salto's en trucs met vuur; de vrouwen dansen gracieus, al dan niet zingend.

De volgende dag besluiten we ons bezoek aan Kandy in de Tempel van de Heilige Tand, de meest heilige plek van het land voor de boeddhisten. Als we daar aankomen, staan er twee lange rijen, één voor een Covid vaccinatie en één voor de tempel. Achter de tempelmuur is het ook druk, want iedereen wil deze zondag een offerande brengen aan de tand, die is opgeborgen in een gouden mini-stoepa in een altaar in een klein tempelgebouw in een grote tempel in een tuin achter een hoge muur. Op de muur staan soldaten met flinke geweren.

In de tuin bekijken we het standbeeld van de monnik die in 1815, op de dag waarop de Britten heel Ceylon bezetten, de Union Jack op de tempel verving door de Srilankaanse vlag. Pas op 4 februari 1948 was de Britse bezetting officieel voorbij. Hoewel veel Sri Lankanen momenteel weinig te vieren hebben, is dat toch een mooie dag.