High Tea

Een eindje buiten Kandy vind je zowel het middelste als het hoogste punt van Sri Lanka, in de prachtige natuur van het centrale hooggebergte. Hier zullen we vier dagen verblijven.

Twee nachten slapen we in een luxe tent van Wild Glamping Knuckles, genoemd naar een bergketen met het profiel van reuzenknokkels. Om hier te komen, rijden we een uur over kronkelende bergweggetjes langs een golvende oceaan van theeplantages. De laatste twee kilometers worden we vervoerd door twee jongens van de accommodatie, in een tot safari-wagen verbouwde Mahindra 4x4 pick-up truck, die met veel piepen en kraken over de stenen van de rivierbedding stuitert en langs een paar simpele onderkomens van thee-plukkers. Bijna iedereen zwaait vrolijk terug. Dit zijn de paria's van Sri Lanka, nakomelingen van de slaven die uit India zijn verscheept door de Britten. Als je een plantage overneemt, kun je nog altijd de arbeiders daarbij kopen, voor een zacht prijsje. Ze verdienen nu zo'n vier euro per dag, mits ze twintig kilo thee plukken.

Vanaf het houten dek voor onze tent genieten we van de kwetterende vogels, de klaterende rivier en een fantastisch uitzicht op de bergen vol eucalyptus- en acaciabomen. Een zwarte adelaar draait met gespreide vleugels rondjes in de lucht. 's Avonds duiken grote wolken over de bergkam, waardoor het uitzicht vervaagt. In de nacht horen we het knorren van wilde varkens en het burlen van een dwerghert. Als ik de WC van onze tent doortrek, springt er een kleine kikker uit. Verder overheerst hier rust, want er is geen mobiel netwerk of wifi en maar een paar uur per dag elektriciteit.

De bergen zijn geliefd voor lange wandeltochten, omdat het klimaat koel is en de natuur overweldigend. Na het ontbijt komt een gids langs, om een wandeling te maken met ons en een lieve hond die hij Trekkie noemt. We lopen door het kleine dorpje en dan over een lang bospad van keien naar een uitkijkpunt op ca. 1.400 meter hoogte. Onderweg groeten we de theeplukkers; ze reageren niet op Engels of Singalees, maar lachen vrolijk, soms een beetje verlegen, als we in Tamil gedag zeggen. Wanakom. Onderweg wijst onze gids ons op allerlei bomen en vogels.

Als we het kamp verlaten, na een koude nacht, geven we één van de jongens van Wild Glamping een lift naar Kandy. Ze sluiten namelijk de tent(en) weer, omdat er voorlopig geen gasten komen. De afgelopen twee nachten waren we alleen. Via Kandy rijden we door naar het stadje Nuwara Eliya, dat we de volgende dag gaan verkennen. We wandelen 's ochtends de heuvel af langs de kleine centrale markt, waarna ik een kapper bezoek. Hij vertelt dat er "very big problems" zijn in het land, waarvan de spanning tussen de verschillende religies het grootste probleem zou zijn.

Nuwara Eliya verkoopt zichzelf als een klein stukje Engeland in de tropen, dankzij koloniaal erfgoed als een cricketveld, paardenrenbaan en botanische tuin. In de stad staan ook aardig wat gebouwen uit de negentiende eeuw, zoals het Post Office en het Grand Hotel, waar we een High Tea gebruiken tussen keurig nette mensen die woorden zeggen als splendid en marvelous. Als je even je hoofd draait, komt een ober aansnellen om te vragen of alles naar wens is. Dat is het zeker! Op weg naar het toilet kom ik langs een juwelierzaak, een zelfspelende piano en een hall of fame met foto's van het Engelse Koningshuis, John D. Rockefeller, Richard Nixon, Josip Tito, Joeri Gagarin en de hele familie Gandhi.

In de buurt van Hotel Grand spreken we een jonge tuk-tuk chauffeur aan. We vragen of hij ons naar het hotel kan brengen en hoe veel dat kost. Na een korte onderhandeling komen we op 500 roepies, oftewel 2,5 euro. De jongen geeft me zijn telefoon, want we mogen zelf muziek kiezen voor onderweg. Hij houdt van techno, dus met een knetterharde beat van onze eigen Armin van Buuren nemen we afscheid van Nuwara Eliya.