Dubbelgeknakt

Op weg naar Sigiriya klinkt de mobiele telefoon. Het zijn mijn ouders, die zojuist wakker zijn gebeld door een Amerikaan met het verhaal dat er een 'emergency' is met ons. Gelukkig kunnen we ze geruststellen: alles is hier prima de luxe. Na wat puzzelen komen we erachter dat onze satelietzender vanuit mijn rugzak een SOS bericht moet hebben verstuurd naar Garmin. Met veel moeite annuleren we dit valse alarm. Vervelend dat we mijn ouders hebben laten schrikken...

Vanuit de lage jungle verrijst plotseling een reusachtige rots van gestold magma, met op de ronde top eeuwenoude ruïnes en langs de steile wanden uitgehakte tredes, in totaal 1.200 stuks, ongeveer drie keer de Utrechtse domtoren. Dit is de Leeuwenrots, zo genoemd omdat naast de onderste tredes grote leeuwenpoten zijn geknutseld. We beginnen niet aan de lange klim, maar rijden een ruime cirkel langs meerdere plekjes met uitzicht op de imposante kolos. Op een krukje onder een boom vinden we weer een jute zak, dit keer voor uien uit Colombo. De eigenaar snapt niet wat we daar zo mooi aan vinden, dus we mogen de zak meenemen. Na wat aandringen neemt hij toch een biljet aan.

Bij ayurvedisch gezondheidscentrum Arogya - het is géén spa, zegt de eigenaar - ondergaan we een therapie gericht op een lang en gezond leven. Eerst wordt warme olie op ons voorhoofd gedruppeld, bij wijze van rustgevende meditatie. Na een grondige massage, letterlijk van top tot teen, worden we 'gestempeld' met kussentjes vol kruiden en heet water. Mijn masseur is tevens een enthousiaste chiropractor, of misschien heeft hij problemen thuis, want hij probeert me achterover dubbel te knakken en zowel mijn kop als ledematen te scheiden van mijn romp.

Na de massage word ik opgesloten in de sauna, een hok van 2,5 meter breed, diep en hoog, volledig bedekt met zwartgeblakerde leem. Langs het plafond lopen draden met takjes eraan en hetzelfde kruid ligt ook op de vloer, waar uit een gat van twintig centimeter rook omhoog kringelt, geurend naar verbrande bladeren. Net als mijn ogen en longen geïrriteerd beginnen te raken door de rook, gaan de twee deurtjes weer open.

Volgens de duizenden jaren oude leer van de ayurveda hebben de vijf zintuigen invloed op de balans van de vijf elementen, en die balans bepaalt je gezondheid. Vandaag zijn de zintuigen goed onder handen genomen, dat is zeker.

Op vijftig kilometer van de Leeuwenrots ligt een tweede top-attractie van het land: Polonnaruwa. Om daar te komen moeten we dwars door een natuurgebied waar honderden wilde olifanten leven. We zien er twee oversteken, waarbij de voorste halverwege plotseling naar links draait en een schijnaanval doet richting de auto voor ons. Oeps. Nisha keert heel snel zijn busje en wacht op veilige afstand tot de dieren zijn verdwenen in de jungle.

Nadat Anuradhapura, onze vorige locatie, was platgebrand door Indiase indringers, werd Polonnaruwa de volgende koningsstad. In de twaalfde eeuw was het een stad van honderdduizend zielen, waarvan alleen stenen zijn overgebleven, zoals die van het koninklijk paleis en tientallen religieuze bouwwerken. De voormalige stad is zó uitgestrekt dat we het gebied doorkruizen op een fiets die ongeveer even oud is als de ruïnes. Al snel raken we oververhit, door de temperatuur, de luchtvochtigheid en de regel dat we elke tempel moeten betreden zonder schoenen maar met mondkapje.

Op de weg terug naar het hotel stoppen we ergens voor een late lunch van matta, parippu, wambatu moju, polos en pol sambol, oftewel rode rijst, linzencurry, aubergine-prutje, jackfruit curry en kokos met chilipepers. Terwijl we eten onder een dak van palmbladeren, kijken we uit over rijstvelden en palmbomen. De zintuigen draaien weer op volle toeren...