Bossen en Bergen

Zodra we zijn ingekwartierd in Hotel Boschoord, verrassend genoeg een oord in het bos, lopen we de "gele route" langs het Essche Ven, een prachtige plas in schrale zandgrond met eeuwenoude dennebomen, naar het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer en terug via Boshuis Venkraai, dat er uitziet alsof het is gemaakt van peperkoek. 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers hier, in natuurmonument De Oisterwijkse Bossen en Vennen, een heleboel munitie opgeslagen. Om te voorkomen dat de zware vrachtwagens wegzakken, verzwaren ze de bospaadjes met puin van de verwoeste stad Rotterdam. Wanneer de geallieerden de Ardennen hebben bevrijd, willen de Duitsers hun duizend bommen en granaten snel naar het noorden afvoeren. Op 16 september 1944, een dag voor de start van operatie Market Garden, bombardeert een aantal Canadese jachtvliegtuigen een lange trein vol explosief materiaal, dat klaar staat op het rangeerterrein van Oisterwijk. De klap is zo hard, dat twintig huizen en een paar bedrijven, waaronder Café Bet Vos en schoenfabriek PAZO, worden verwoest. 

Volgens de website staat ons hotel "synoniem voor de typische Brabantse gezelligheid" en is het restaurant "uitstekend". Dat klopt ongeveer, want het etablissement ziet eruit als een vervallen bejaardenhuis en de biefstuk is te rauw om te eten. Ik loop terug naar beneden - vanwege Covid moeten we nog altijd op onze kamer eten - om het vlees te laten bakken. Na deze tweede poging is de biefstuk taai en is de rest koud. Tja... 

Op zaterdag rijden we op gehuurde fietsen een achtje, via het fraaie dorp Oisterwijk, langs de vennen en over de heide van de Kampina. Het KNMI heeft voor vandaag code geel afgegeven vanwege de aanstormende wind. Daar merken we weinig van, behalve dat het verrassend rustig is op 's lands rijwielpaden. 

We vertrekken naar huis maar belanden na vijf minuten op een parkeerplaats in Oisterwijk, waar we besluiten om de reis te vervolgen naar een klein dorpje op een van de duizelingwekkend hoge pieken van Limburg. Rond half drie bereiken we de voormalige Villa Vijlerhof, tegenwoordig Hotel-Restaurant Vijlerhof. 

Naast het hotel begint een netwerk van 'grubben', holle wegen die zijn uitgesleten in de zachte löss rondom het buurtschap Melleschet. Langs de Boombergweg lopen we een stukje omlaag en slaan rechtsaf, een klein modderig paadje in, dwars door een weiland. Na een paarhonderd meter moeten we onder een hek van prikkeldraad door kruipen, om de Leunweg te bereiken. We lopen langs de Lombergbeek naar Melleschet, waar we via de Rotterbeemdenweg, een diep uitgesleten onverhard pad met vervaarlijk zwiepende bomen, wijngaard Sint Martinus bereiken. We kopen een paar flessen en lopen terug naar het hotel, waar we genieten van een prima maaltijd, uiteraard op onze kamer.