In de bush

Onderweg langs kustweg R72 stoppen we bij een bakstenen schuur, omheind door een drie meter hoog hek dat onder stroom kan worden gezet. Van buiten lijkt het op een Extreem Beveiligde Inrichting, maar binnen bevindt zich een sfeervol eettentje. Boven de deur hangt een bordje met de tekst “Welkom by ons Oakly Padstal”.

Yvonne vraagt of ze een gebakken ei kan krijgen in plaats van scrambled eggs. Dat kan helaas niet, omdat ze bij drukte ook de bestellingen klutsen. Vooruit dan maar, ook al is het allesbehalve druk. Zelf bestel ik yoghurt met muesli, maar ze geven mij ook scrambled eggs. Wat je hier ook bestelt, je krijgt geklutst ei. Grappig.

In de rustige plaats Kenton-on-Sea nemen we met een aantal mensen een bootje over de Kariega Rivier naar Sibuya Game Reserve & Tented Camps. De brakke rivier slingert tussen de droge heuvels vol Euphorbia, kale stekelige stammen met een paar stugge bladeren bovenop. Onderweg wijst de gids ons op alle vogels. De gigantische goliath reiger, ibissen, ijsvogels en zelfs een visarend.

Samen met een ouder stel uit Engeland, Nick en Stella, brengt ranger Jakobus ons in een half uur met een grote safari-wagen naar de Bush Lodge, één van de drie locaties van Sibuya. We hebben geluk, want onderweg zien we twee jonge witte neushoorns. Het zijn helaas wezen, want in 2016 zijn de ouders vermoord door stropers. Vreselijk. Voor wie wil helpen om de neushoorn hier te beschermen: Het rekeningnummer van het Sibuya Rhino Fund is Investec Bank 500 058 731 82.

Bij de Bush Lodge ontmoeten we de Duitse Beathe met haar nichtje Tamara en het Belgisch duo David en Ludo. In de daaropvolgende 36 uur doen we drie lange game drives, afgewisseld door heerlijk eten en drinken.

Als we na de ochtendrit terugkomen bij onze thuisbasis, ziet het getrainde oog van Kobus meteen dat er buiten de houten poort sporen zijn van Cruiser, de huis-zebra. Cruiser is kort na zijn geboorte zwaar mishandeld door een dominant mannetje dat niet zijn vader was. Hij werd gevonden door Kobus en is vervolgens opgelapt door een dierenarts. Hij had wel dertig hechtingen. Megan, die de Bush Lodge runt, heeft de zebra geadopteerd en sindsdien slaapt hij elke nacht voor haar tent. De naam Cruiser dankt hij aan het feit dat hij gek is op de Landcruisers van Sibuya. Als hij er eentje ziet, rent hij er meteen achteraan. Zo is hij vandaag ook buiten de poort geraakt; hij achtervolgde een van de personeelsleden. Megan heeft uren gezocht, tot Cruiser werd gevonden door een boer uit de buurt. We waren allemaal een beetje bezorgd over de lieve, kleine zebra.

Behendig rijdt Kobus de oersterke Toyota Landcruiser over het terrein van Sibuya. Vergeleken met onze eerdere safari’s is het gebied minder uitgestrekt, maar wel gevarieerder. Er leven hier vierhonderd vogelsoorten in een gebied van vijftig vierkante kilometer. Tijdens het rijden wijst Kobus ze allemaal aan. Dat is de blauw gespikkelde houtduif, die daar is een nightjar (nachtzwaluw), en daar vliegt een buizerd. We zien ook veel grote zoogdieren: zebra’s, gnoes, buffels, een familie van oude en jonge leeuwen en een familie van olifanten, giraffes, koedoes, impala's, bontebokken, blesbokken en ‘vervet monkeys’. En een grote pofadder. Van de Big Five zien we niet het luipaard, waarvan er hier drie exemplaren in de bergen leven. Die hebben we ooit in Sabi Sands gezien, prachtig.

Tijdens korte pauzes klauteren we uit de wagen om iets te drinken. Kobus vertelt over zijn tijd als ranger in andere Afrikaanse landen. Hij heeft inmiddels al 26 keer malaria gehad. Dankzij de flinke heuvels hebben we een prachtig uitzicht over grasland, bomen en de rivier van Sibuya. Wie hier niet verliefd wordt op Afrika, heeft een hart van steen.