De Spaanse Pas

Bij Torremolinos denk je meteen aan reusachtige hotels, overvolle stranden en Nederlandse snackbars, maar gelukkig lijkt de omgeving van Camping Torremolinos vooral op een normale woonwijk. Vlakbij ligt station Alamos, op twintig minuten treinen van Málaga CS.

Deze vrijdagmiddag is de trotse Andalusische havenstad klaar voor het weekend. Op de terrassen voor lichtgele barokke panden zitten goed geklede en gekapte 'boquerones' (Malagueños hebben als bijnaam 'ansjovissen') achter een glas fonkelende wijn en een tapa. Ondanks de vele bedelaars maakt de stad een welvarende indruk.

In 1881 was Málaga de geboortestad van Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso, kortweg Picasso. Zijn geboortehuis is nu een klein museum met een paar schitterende voorwerpen. Zo zien we een veiligheidsspeld, die zeer belangrijk is geweest voor de ontwikkeling van de grote kunstenaar, omdat deze ooit zorgde dat de luiers niet van zijn billetjes zakten. In dezelfde vitrine staan tinnen figuurtjes, waaronder die van een paar stieren, en aan de muur hangt een groot doek met duiven, geschilderd door Pablo's vader - interessant, want stieren en duiven komen veelvuldig voor in het latere werk van Picasso.

's Zaterdags vroeg terug naar de stad, voor een afspraak bij de kapper. Daarna wandelen we naar de Alcazaba, een moorse burcht met veel trappen. We lunchen bij een sjieke tent in de wijk Soho en bekijken mooie kunst in het Centro de Arte Contemporáneo. 

Op een viaduct staat Andalucía Libre in groene letters, met de groen-witte vlag erbij. De Andalusiërs hebben naast deze vlag een eigen cultuur, volksvertegenwoordiging en uitvoerende macht. Welke vrijheid willen ze nog meer? Als alle separatisten in Spanje hun zin krijgen, dan valt het land uiteen in negen landen die geen van alle erkend zullen worden door de internationale gemeenschap.

In het midden van Andalusië ligt het stadje Ronda, tijdens de moorse bezetting de hoofdstad van de regio. Het is een toeristische trekpleister, deze zondag vooral voor Spaanstalige groepen, omdat een honderd meter diepe kloof de stad in tweeën splijt. We laten ons door de horde meevoeren langs de rand van de kloof en klauteren een stuk naar beneden voor een foto van de Nieuwe Brug, die toch al meer dan twee eeuwen oud is. Iets buiten de stad ligt een prettige camping, voorzien van een wasmachine, een koud zwembad en een redelijk restaurant.

Net als Ronda wordt ook Jerez de la Frontera beschouwd als een échte Andalusische stad, al is het maar omdat het woord Sherry is afgeleid van 'jerez' en 'frontera' verwijst naar een grens tussen het moorse en christelijke territorium. Jerez is bovendien de geboorteplaats van de flamenco, de Spaanse versie van de Hollandse klompendans. Een stel zwervers voert een opzienbarend slechte en luide flamenco-show op voor de Spanjaarden die tijdens hun pauze op een terras proberen te genieten van een menu del día. Twee lokale dames aan de tafel naast ons krijgen er de slappe lach van. Het is boven de dertig graden, maandag én siësta, dus de straten zijn uitgestorven en de winkels gesloten. We zoeken een zwembad op.

De volgende dag maken we de ietwat saaie maandag weer helemaal goed. Met de fiets rijden we naar de Koninklijke Andalusische School van de Paardrijkunst, één van de 'grote vier' ruiterscholen in de wereld, die actief is op alle vakgebieden, van hoefslaan tot zadels maken en van voedingsleer tot dressuur. Voor dat laatste zijn we hier, want een demonstratie van dit instituut schijn je niet te mogen missen. 

Kenners zullen ongetwijfeld de Olympische kwaliteit herkennen van de levades (steigeren op commando), capriolen (achteruit schoppen tijdens een sprongetje), piaffes (draf op de plaats) en Spaanse pasjes (stappen met gestrekt voorbeen, zie foto). Voor ons ziet het er wel ongemakkelijk uit, met name voor de hoefdieren. Het roept dan ook moeilijke vragen op over de relatie tussen mens en dier. We kunnen daar niet al te lang over nadenken, want naast de ruiterschool ligt een grote bodega (sherry-handel) van Sandeman. Hier krijgen we een rondleiding plus een proeverij van drie halve glazen sherry. Droog, medium en zoet.

We logeren twee nachten in het mooie Hotel Jerez. De TV op onze kamer heeft een stuk of zestig zenders, bijna allemaal in de Spaanse taal en meestal nagesynchroniseerd. We zien hoe de kathedraal van Toledo opnieuw wordt ingewijd, nadat deze recent is ontheiligd door een rapper die er een tikkeltje ondeugende videoclip heeft opgenomen. De aarsbisschop betreurt dat daar toestemming voor is gegeven. Zo heeft elk land komkommernieuws dat past bij de eigen cultuur. 

Het is fijn om in het hotel een groot en zacht bed te hebben, maar we vinden het niet zo prettig om weer opgesloten te zitten tussen vier muren. We gaan snel weer kamperen!