Serpentina

20 juli 2021 - Dubrovnik, Kroatië

Europese route E65 loopt van Malmö in Zweden tot aan Chania op Kreta, en is in Kroatië een kronkelende tweebaansweg langs de Adriatische rotskust, vandaar dat-ie hier Jadranska Magistrala wordt genoemd. Voor haarspeldbochten staat een waarschuwingsbord met de tekst 'serpentina'. Leuk woord.

Vanuit de hoogte zie je de blauwe en soms turquoise zee glinsteren in de zon, met in de verte een paar van de ruim duizend eilanden die Kroatië rijk is. Direct aan het water liggen dorpjes met mooie witte huizen. In de talloze baaien zien we kiezelstrandjes.

Voor de Sveti Rok Tunnel staat een lange file, die we omzeilen met een ritje door de bergen. Dankzij deze omweg zien we een glimp van de mooie en onverharde Majsorska Cesta (Meesterwerk Weg) die de Habsburgers twee eeuwen geleden aanlegden.

Voor de grens met Bosnië is ook wat vertraging, vanwege de constructie van de Pelješac brug. Vanaf begin 2022 verbindt de brug het noorden en zuiden van Kroatië via een schiereiland, en vermijdt zo de tien kilometer Bosnische kust waar je nu nog langs moet, inclusief twee grensposten. Die kleine strook is overigens al in 1699 aan de Ottomanen geschonken, om te voorkomen dat het leger van de Republiek Venetië de stad Dubrovnik over land zou aanvallen.

Aankomst Dubrovnik

Na dertien jaar zijn we terug in Dubrovnik! Ook dit keer wandelen we over de marmeren stenen van de brede Placa he-le-maal naar de oostelijke poort bij de oude haven, dat is ruim driehonderd meter. Binnen de stadsmuren staan talloze wit-marmeren paleizen en kathedralen, Middeleeuwse meesterwerken die na de grote aardbeving van 1667 in barokke stijl zijn hersteld. Het is prachtig...

De oude stad is geen marmeren steen veranderd, en ook het openbare leven staat nog steeds in het teken van toerisme. In een normale zomer moet het hier vreselijk druk zijn, ook omdat er dan gemiddeld zes cruiseschepen liggen. Vandaag zijn er nul schepen en relatief weinig toeristen.

Hoofdstraat Stari Grad

We drinken wat op een terrasje bij de Gunduliceva Poljana Markt. Elke dag om precies twaalf uur voert men hier de duiven, wat leidt tot fanatiek gefladder en gekoer. Een meneer naast ons vraagt aan de ober waarom ze dat doen. "We doen dit al honderd jaar!" is het antwoord. "Dan begrijp ik het," zegt de meneer.

De duiven worden hier al een eeuw lang om 12 uur gevoerd

Door smalle stegen met marmeren tredes klauteren we naar de Gomji Ugao toren, waar je een mooi uitzicht hebt over de rode dakpannen van de stad. Veel dakpannen zijn nieuw, doordat de stad eind 1991 met tweeduizend bommen en granaten is bestookt door de Serviërs. Gelukkig zie je daar vanaf de klinkers beneden weinig meer van.

Met bus 6 rijden we terug naar de camping, langs het voetbalstadion waar de lokale straatkunstenaar Vlaho Bupić in 2018 een groot werk maakte ter nagedachtenis aan de belegering door het Joegoslavische Volksleger van Milošević. Overal langs de Kroatische kust zien we vergelijkbare muurschilderingen over de oorlog van 1991-2001, vaak met de hoofden van martelaren erbij waardoor we moeten denken aan de muren van Belfast. Het is me niet helemaal duidelijk of dit een mooi eerbetoon is en/of een teken van oplaaiend nationalisme.

Aan het einde van de hete dag in Dubrovnik koelen we even af in de zee voor Copacobana Beach. Na het eten turen we vanaf onze hooggelegen plek op de camping naar de andere kant van de baai, tot de zon ondergaat.

Uitzicht vanaf de camping

Foto’s

4 Reacties

  1. Kees:
    20 juli 2021
    Dubrovnik niets veranderd na 52 jaar geleden dat wij elkaar hebben ontmoet
    met onze vakantie op eiland Lopud. We gingen graag naar deze stad toe.
    Met de kabelbaan naar boven voor een prachtig uitzicht.
  2. Twannemieke:
    21 juli 2021
    En dan met dat uitzicht wakker worden in je daktent, prachtig!
  3. Richard:
    21 juli 2021
    Nog nooit daar geweest, maar ik realiseer me dat er op de wereld teveel mooie plekken zijn om in 1 mensenleven te bezoeken.
  4. Petra:
    23 juli 2021
    Gave foto met die duiven!!