Lang leve Europa!

25 mei 2019 - Tårup, Denemarken

Afgelopen nacht staan we op camping Heidenau, ergens tussen Bremen en Hanzestand Hamburg. We parkeren Max onder de berkenbomen aan een klein meertje en in tien minuten vouw ik de daktent uit. Om een uur of zeven schuiven we aan tafel bij Grieks restaurant Akropolis. Daarna zitten we nog even voor de auto, het is frisjes maar nog lang licht.

In de eerste vierentwintig uur ontdek je welke belangrijke spullen nog thuis liggen. Yvonne is haar lenzenbakje vergeten, dus ze doet haar lenzen in onze emaille mokken met de opdruk "YKHB - Never stop exploring". Morgen maar ergens kopen. Ik ben het snoer van mijn oude scheerapparaat vergeten, dus dat wordt een vikingbaard.

Na een goede nachtrust kom ik tot de ontdekking dat mijn paspoort is verdwenen. Kak. Ik had hem gisteren na het aanmelden bij de receptie in mijn kontzak gestopt, dat leek me wel verstandig. Ik vermoed dat-ie eruit is gevallen in het Griekse restaurant, dat pas om 17:00 uur weer de deuren opent. Bij de receptie schrijven ze mijn telefoonnummer op, voor het geval iemand hem komt brengen, en ik leer dat paspoort in het Duits Reisepasse is. Gelukkig heb ik mijn Europese ID bij me, daarmee kunnen we ook naar Scandinavië reizen. Operatie Noordkaap hoeven we niet af te breken. Lang leve Europa!

Rond één uur 's middags zijn we in havenstadje Flensburg, niet ver van de grens met Denemarken. We wandelen door de semi-bekende Rote Strasse richting haven, op zoek naar een restaurant om te lunchen. In de winkelstraat staan politici te spreken en we krijgen folders aangeboden, want morgen zijn hier de Europese verkiezingen.

Bij de straatweg langs het water staat een hulpbehoevende vrouw van middelbare leeftijd vastgeklampt aan een verkeerslicht. Ze vraagt om hulp bij het oversteken en grijpt Yvonne's arm, die ze niet meer loslaat. Na het oversteken loopt ze stug verder, "ein bischen weiter noch". Uiteindelijk begeleiden we haar naar huis, een kilometer verderop, wat niet erg vlot gaat omdat haar rechtervoet naar binnen staat. 

We lunchen in een kelderrestaurant en rijden daarna door naar Denemarken. De grens heeft een controlepost, waar meerdere auto's worden gedwongen te stoppen. In de namiddag bereiken we Tårop Strand Camping, een prachtige plek met uitzicht op de hangbrug over de Grote Belt, waar we morgen over heen rijden. Er staat behoorlijk wat wind, dus we hangen ook het doek onder de uitgeklapte daktent. Zo kan ik uit de wind de Tom Kha Khai opwarmen. Lekker.

In de loop van de avond krijgen we buren met een klein autootje en oude DDR-caravan. Een ouder echtpaar, dat helemaal uit Dresden is komen rijden. "Es ist nicht kalt, es ist frisch," zegt de man vrolijk. Het is een graad of tien en je voelt de kou van het zeewater. Als het langzaam donker wordt, zien we de lichtjes knipperen op de brug.

Foto’s

5 Reacties

  1. Fred:
    26 mei 2019
    Als ik wat in mijn kontzak wil stoppen krijg ik altijd ongenadig van Jonneke op mijn duvel. Volgens haar is dat ook de makkelijkste plaats om van je spullen ontdaan te worden. In mijn broekzakken mag ik ook al niets stoppen (telefoon en portemonnee), is geen gezicht, dus neemt zij een handtasje mee, waar ik dan weer op moet letten, dat zij dat niet ergens laat staan. Het leven is niet zo simpel voor mannen!
  2. Petra:
    26 mei 2019
    Dus je bent gewoon doorgereisd zonder dat je weet waar je paspoort is..... ben benieuwd of hij al terecht is
  3. Richard:
    26 mei 2019
    So far, so (reasonably) good.
  4. Mark:
    27 mei 2019
    Top actie mbt scheerapparaat-snoer, nutteloos ding, weggooien!! Goede reis gewenst
  5. Edwin:
    27 mei 2019
    Ik zeg niks... ;-)