La Bohème

De Bohemen! Het gebied dat haar naam schonk aan de bohemien, de fulltime flierefluiter, arm maar gelukkig, inspiratiebron voor vele kunstenaars, zoals Puccini, Renoir, Rimbaud en natuurlijk Charles Aznavour. “La Bohème, la bohème, ça voulait dire on est heureux [...] Nous ne mangions qu'un jour sur deux.” Een bohemien is gelukkig als hij om de dag eet. Dank voor de suggestie, Charles, maar wij gaan lekker lunchen in één van de mooiste stadjes van het land...

Český Krumlov, gelegen in het Zuid-Westelijke hoekje van Tsjechië, richting het drielandenpunt met Duitsland en Oostenrijk, heeft slechts veertienduizend inwoners, maar trekt jaarlijks een miljoen bezoekers. Begrijpelijk; langs kleine straten van kinderhoofdjes staan gevels van vakwerk muren, dikke houten deuren en glas-in-lood ramen. Achter elke gevel zit nu een winkel vol veelal handgemaakte souvenirs, of een restaurant. Het is in deze tijd van het jaar nog relatief rustig, dus we vinden een schaduwrijk terras met uitzicht over de rivier de Vltava, in Duitsland Moldau genoemd, in de schaduw van de hoog gelegen zestiende-eeuwse kerk waarvan de spitse toren in de strak blauwe hemel prijkt. Stroomafwaarts komen af en toe kano’s of rafts voorbij.

Ongeveer duizend jaar zijn de Bohemen afwisselend gedomineerd door hoge heren die Duits of Tsjechisch spraken. Het land was bijvoorbeeld eeuwenlang onderdeel van het Habsburgse rijk. Na WO II zijn uit wraak miljoenen zogeheten Sudeten-Duitsers uit de grensstreek van Tsjechië verdreven, waarbij ongeveer tien procent werd vermoord - daaronder waren bizar genoeg ook Duitstalige joden. Recentelijk is het kasteel van Český Krumlov weer aan een Duitse nakomeling van de oorspronkelijke bewoners teruggegeven, onder de voorwaarde dat hij zich zou laten naturaliseren tot Tsjech. Het is wel ironisch dat we nu in alle winkels in het Duits worden aangesproken.

Op de camping van het rustige dorpje Chvalšiny kunnen we gewoon Nederlands spreken. Ongeveer twee decennia geleden zijn het echtpaar Jan en Ans Nijmeijer hier met slechts een stukje grond begonnen aan wat nu een florerende camping is. ‘s Avonds zien we in de verte een knetterend onweer voorbij trekken, achter de beboste heuvels. Een bloemkoolwolk wordt van achteren spookachtig belicht door heftige bliksem. De volgende dag zien we op internet dat er in Duitsland hagelstenen zo groot als golfballen zijn gevallen, een vreemd gezicht.

Op dinsdag doen we één dagje wat de meeste mensen op vakantie doen: lummelen als een bohemien. Afwassen, was doen, half uurtje zwemmen, vrouwenvoetbal kijken, barbecuen - dat soort dingen. ‘s Avonds kom ik op weg naar de vuilcontainer Jip en Janneke tegen. Eigenaar Jan laat de twee geiten ‘s avonds lekker een stukje wandelen. Als ze geen zin meer hebben, komen ze vanzelf weer terug.