“Darum ist es am Rhein so schön!”

Doordat we onze daktent aan drie kanten hebben opengezet vanwege de warmte, worden we vroeg wakker van het ochtendgloren. De dagelijkse routine gaat inmiddels vrij rap: Even naar het badhok, slaapzak en kussens in de plunjezak proppen, net over de spullen in de achterbak spannen, luifel oprollen, daktent inpakken. En wegwezen, meestal tussen acht en half negen, tenzij we op de camping ontbijten.

In de buurt van de grens met Duitsland zien we langs de weg een houten blokhut met de tekst “Wechsel - keine commision”. De grote zwarte BMW die ernaast geparkeerd staat is langer dan het wisselkantoor zelf. Dat ziet er betrouwbaar uit, dus ik wissel mijn Poolse Zloty en Tsjechische Kronen, overigens tegen een keurige koers. De Zweedse en Noorse Kronen geeft de jongedame met een vies gezicht weer aan me terug.

Als we iets na het middaguur Regensburg binnenrijden, zien we dat we zijn beland in één van de zeventig steden met een zogenaamde Umweltzone. Alleen auto’s met een ronde groene sticker op de voorruit mogen hier rijden, en de meeste diesels van voor 2006 krijgen die sticker niet. Op internet - waar anders - kunnen we voor Max wel alternatieve stickers kopen met teksten als “Feinstaub Terrorist”, “Autos mit Charakter brauchen Diesel, kein Strom” en mijn favoriet: “Dieses Kraftfahrzeug fährt mit glutenfreiem Diesel”.

Vanwege de hoogte kunnen we Max niet in een parkeergarage kwijt, dus we zetten hem buiten op een plekje bij het station. We maken een wandelingetje door het Middeleeuwse stadshart, dat tijdens WO II buiten schot is gebleven. Als we terug zijn hebben we gelukkig geen prent voor fijnstof-terrorisme ter waarde van 108 euro, waarvan 28 euro voor de administratie, want die doen ze in Duitsland heel grondig.

De rit eindigt woensdag bij een camping in Detwang, anderhalve kilometer ten noorden van Rothenburg ob der Tauber. We lopen via een stijl pad naar een poortje in de stadsmuur van Rothenburg, waarna we een mooie avondwandeling maken langs de Middeleeuwse vakwerkhuizen. Op het terras van de Reichs-Küchenmeister dineren we.

Op donderdag doorkruizen we Duitsland - voor zover we niet stilstaan, want we hebben anderhalf uur vertraging vanwege een zwartgeblakerde vrachtwagen op de A3. We belanden uiteindelijk in Bad Hönningen, in de buurt van Koblenz, bij een grote camping aan de Rijn. Alle caravanplekken aan het water zijn al bezet, maar wij mogen met Max op het tentenveldje staan. Een geweldige plek, want we staan als enigen op een half voetbalveld, direct aan de oever. Grote Rijnaken ploegen tegen de stroom in, die is hier best sterk. We zitten heerlijk in de zon, tot er een enorm noodweer losbarst. Een uur lang valt de regen met bakken uit de hemel en zijn er harde windstoten, die de daktent bijna wegblazen. Daarna is het plotseling weer zonnig.