Mystiek Meteora

10 augustus 2021 - Kalambáka, Griekenland

Het eiland Lefkadas, gelegen aan de Griekse westkust, net onder Albanië, is door een dijk en pontonbrug verbonden met het vasteland. Elk heel uur gaat de brug open en staat een lange sliert auto's te wachten op een lange sliert jachten. We gaan naar de eerste camping op het eiland, in het dorpje Kariotes. Het is een klein hobbelig terrein met dikke, knoestige olijfbomen. De keuken serveert matig eten tegen een goede prijs, maar belangrijker: er is een zwembad. Hoewel het hier een stuk minder heet is dan in Delphi, blijft het de hele middag boven de 35 graden.

Op vrijdag doen we een boottocht langs een paar eilandjes - rederij Eptanisos noemt dat overigens een 'cruise'. Eerst varen we langs de hoge rotsen naar de punt van het eiland, maar de zee is zo onstuimig dat we de Kaap Lefkadas niet kunnen keren. De boot steekt dus over naar het eiland Kefalonia, gevaarlijk heen en weer rollend op de dikke golven, tot we de veilige haven bereiken van het dorp Fiskada. Sommige passagiers hangen inmiddels misselijk onderuit. De tocht vervolgt naar een klein kiezelstrand op het eiland Ithaki dat ruikt naar kattenbak. Het strandje is bovendien overvol, want er zijn zo'n driehonderd mensen aan boord en we worden achtervolgd door een even grote boot van de concurrentie. Negen uur na vertrek komen we weer aan in de haven van Nydri op Lefkada. Het was geen droomcruise, maar wel een mooie dag op zee, en veel mooier dan we hadden verwacht op basis van eerdere ervaringen.

Grot van Papanikolis, schuilplaats voor onderzeeër in WWII

Voor de Grieken was 6 augustus 2021 niet zo'n mooie dag, aangezien in vijf van de dertien districten de noodtoestand is afgekondigd vanwege enorme bosbranden. Bijna het hele zuiden kleurt rood op de kaart. Elke dag zijn er honderden branden. Overal zien we beelden van de 'katastrofiko' op het schiereiland Evia, boven Athene. Het hele schiereiland, zo groot als de provincie Overijssel, staat in lichterlaaie. Veel mensen hebben al hun bezittingen verloren, en veel planten en dieren hun leven. De lucht boven Evia kleurt donker oranje. Op de snelweg rijdt een kolonne van minstens dertig brandweerauto's met zwaailicht in zuidelijke richting. Een paar helikopters met een grote waterballon vliegen dezelfde kant op.

Op zoek naar wat minder extreme omstandigheden rijden we de bergen in en belanden op de camping van de stad Ioánnina, aan het Pamvotidas Meer. Door de brandende zon wandelen we naar de ommuurde stad, het is ook hier ruim boven de dertig graden. Vrijwel alle winkels zijn gesloten, maar de terrassen zijn gezellig. 

Ioánnina is vooral bekend vanwege de Turkse Citadel en de onafhankelijkheidsstrijd van de Grieken. Hoewel de regio aardige vrijheden genoot onder de Ottomaanse bezetting, probeerde gouverneur Ali Pasha hier een eigen rijk te stichten. We nemen een boot naar Nissi, een eiland in het meer, voor een bezoek aan het huis waar Ali Pasha is vermoord door de Turken, in 1822.

Moskee in kasteel van Ioannina

Terug op de camping maak ik een praatje met een groepje Nederlandse 4x4 rijders. Hun plan was om een rondje door Noord-Griekenland te rijden, maar ze blijven nu op de camping rondhangen vanwege een verbod op het betreden van 'kwetsbare gebieden' op straffe van duizend euro. De volgende dag blijkt dat de Griekse overheid dit verbod verlengt met een week, wat betekent dat de offroad vakantie van de Nederlandse groep niet doorgaat. 

Onze trip gaat wel gewoon door, dus wij vertrekken naar Camping Vrachos bij Kalambaki. Na een half uur langs een kronkelende bergweg staat er een bordje met 'road closed'. Ik loop naar twee mannen om te informeren wat we daarvan moeten denken, maar ze kijken eens naar onze auto en gebaren dat we wel door kunnen rijden. Even later rijden we dus heel langzaam tussen het werkverkeer achter een grote grindschuifmachine aan. De werkmannen zwaaien vriendelijk naar ons of steken hun duim omhoog. Twee kilometer verder wurmen we ons langs de afzetting en vervolgen we op asfalt.

Camping Vrachos blijkt een populaire bestemming voor auto's met een daktent; tegenover ons staan maar liefst drie landcruisers - maar niet zo mooi als Max hoor. In de middag komt ook een deel van de Nederlandse groep aan die we op de vorige camping troffen. 

De volgende morgen vertrekken we om half acht, om rustig één van grootste attracties van het land te bekijken. Het gaat om de Meteora, wat letterlijk 'kloosters' betekent, maar dan wel gebouwd op honderden meters hoge zandstenen pilaren. Het kleine gebergte is al prachtig, omdat het vanuit heel ver lijkt op een zandkasteel in de vallei, maar de grote kloosters op de toppen maken het echt spectaculair. We genieten van de stilte en de vergezichten, net als de twee nonnen die tijdens hun ochtendwandeling uitkijken over dit hemelse landschap.

Saint Trinity klooster

Foto’s

1 Reactie

  1. Pauline:
    11 augustus 2021
    Dat zijn nog eens mooie plekken.
    Prachtig. Groeten aan Max.