Nomaden op de steppe

Om zeven uur openen we het ontbijtbuffet van Hotel Kazzhol, omdat we een uur later worden opgehaald voor wederom een korte vlucht. Om half negen arriveren we bij de luchthaven van Astana en omgeveer een uur later zitten we al aan boord. Zo kan het dus ook.

We vliegen over de eindeloze steppe, een onbarmhartige woestenij van hard gras en uitgesleten rotsen. Kazachstan is zestig keer zo groot als Nederland, maar het aantal inwoners is ongeveer hetzelfde, vandaar dat Kazachstan hoog staat op de lijst van dunbevolkte landen.

Tijdens de vlucht kijk ik naar de Kazachstaanse film Zwaard van Diamant, een heldenepos over twee nakomelingen van Dzjenghis Khan die zich halverwege de vijftiende eeuw ontworstelen aan het juk van een gemene heerser. De helden, Janibek en Kerei, vertrekken met duizenden nomaden naar een leuk stukje land ten westen van Mongolië. Dat is nu dus Kazachstan.

Nog altijd vormen de nazaten van de nomaden in de film een ruime meerderheid van de bevolking. Je ziet een mooie mix van Turkse, Mongoolse en Perzische uiterlijke kenmerken. Veel mensen hebben zwart haar, een licht getinte huid, sterke jukbeenderen, amandelvormige ogen en een vrij rechte neus.

Halverwege de lange film zijn er enkele scenes in de sneeuw, waardoor ik de ondertiteling niet meer kan lezen. Bovendien gaan we na een uur al weer landen. We zijn in Almaty!

Chauffeur Andrej rijdt de grote Toyota naar ons Stalinistische hotel, om snel de spullen neer te gooien en direct te vertrekken richting Historisch Museum, helaas gesloten vandaag. Met een kabelbaan gaan we naar het duizend meter hoge terras van restaurant Abay, met een prachtig uitzicht over de voormalige hoofdstad en de omringende bergen. Er is wel wat smog, die schijnt hier 's zomers een probleem te zijn.

Terug in het centrum wandelen we een klein rondje langs de "groene markt" met groente en fruit. We kopen er drie bananen en drie sinaasappels, voor tijdens de rit morgen. Op het T-Shirt van een jongen staat "No future without a past". Mooi.

Het is heet in Almaty, ongeveer vijfendertig graden, dus we gaan even terug naar het hotel. Als het iets afkoelt, gaan we naar een Georgisch restaurant aan de andere kant van het park. Op de weg terug lopen we een kilometer om voor een grote supermarkt die vierentwintig uur per dag open is. Bijzonder, ze hebben wijn uit de Krim. Er staat "Made in Russia" op. We slaan wat water in voor de komende dagen, want voorlopig zitten we niet meer in de bewoonde wereld...