Fiesta en Valencia

9 oktober 2021 - Valencia, Spanje

Maandagochtend vroeg is de hemel boven ons grijs, maar boven de Pyreneeën schijnt de zon op de verse sneeuw die eerder deze week is gevallen. Een Spaanse mevrouw komt ook kijken. "Muy buenito. Precioso..." zegt ze met een zucht. Mooi woord, waardevol. In de auto zingen we voor mijn moeder, die vandaag jarig is. Hoera!

Sneeuw in de Pyreneën

Een uurtje later rijden we door Catalonië, één van de bijna twintig deelstaten van Spanje. Overal wappert de regionale vlag en staan separatistische leuzen op de muren. Juist om dat sentiment te voorkomen, is na de dood van Franco afgesproken dat elke regio veel autonomie zou krijgen. Kennelijk was dat niet genoeg voor de Catalanen, want vier jaar geleden riepen zij alsnog de onafhankelijkheid uit. De Spaanse regering trok vervolgens de autonomie van de regio helemaal in en zette president Puigdemont uit zijn ambt. Afgelopen week is de rechtzaak tegen hem begonnen. Dat was een klassiek geval van 'je hand overspelen'.

Strandje bij Calella de Palafrugell

We rijden naar het kustplaatsje Calella de Palafrugell, aan de Costa Brava. De vriendelijke eigenaar van camping Moby Dick is naast receptionist ook advocaat en makelaar. Hij houdt van het goede leven en heeft twee ex-vrouwen en wat kinderen, vandaar. We wandelen over het voetpad langs de rotskust naar Llafranc, in de volgende baai.

Aangezien eind september het naseizoen is begonnen, hebben al veel campings hun hekken gesloten. Niet langer kunnen we op goed geluk langsrijden; we moeten online zoeken naar geschikte kandidaten die open zouden moeten zijn. Zo belanden we in een andere Catalaanse kustplaats, Villanova i la Geltrú, twintig kilometer ten zuiden van Barcelona, waar we twee nachten verblijven op een camping van de eerste categorie. Dat is gróót. Met de hardloopschoenen die we vandaag hebben gekocht, kan ik makkelijk op het terrein een rondje van vijf kilometer rennen.

Het strand van Sitges

Vanaf de camping bezoeken we Sitges, ooit een klein vissersdorpje en nu een up-market kustplaats die drijft op welvarende toeristen. We hengelen onze zwemkleding uit Max, happen op een bankje een curry-empanada en gaan zwemmen in de kleine baai van het dorp. Er zijn lekker grote golven die over het zand rollen.

Plaça de la mare de Déu

Op vrijdag verruilen we Catalonië voor de regio Valencia, genoemd naar de hoofdstad. Als Max op de allerlaatste parkeerplek van de stad even tot rust komt, checken we in bij NH Hotel Las Artes en pakken bus 35 naar het centrum, alwaar we wandelen door kleine middeleeuwse straatjes en over grote pleinen. Het kost wat moeite om een gezellig restaurantje te vinden voor het diner, de meeste tentjes hebben de sfeer van een snackbar, maar gelukkig ontdekt Yvonne in een woonwijk restaurant Olrait (fonetisch Spaans voor Allright). Een dun schilletje van de maan aan de hemel, sfeerverlichting, goede tapas, lokale buurtbewoners en een lieve terrashond. Wat een feest!

Restaurant Olrait

Zaterdag huren we twee fietsen en rijden door de Jardin del Túría, een tweehonderd meter brede groenstrook die door de hele stad meandert. Ooit was dit de rvier de Túria, maar die is na een grote overstroming om de stad geleid. We passeren de futuristische architectuur van de Stad der Kunsten en Wetenschappen, joggers en hardlopers, een gezellige markt met eettentjes en handnijverheid, skateboarders, capuera dansers, yoga-klasjes, honkballers - het leven is in volle gang.

City of arts and science

Vandaag wordt ook gevierd dat ongeveer acht eeuwen geleden de moren werden verjaagd, na ongeveer vijf eeuwen bezetting. In een processie met tromgeroffel en hoorngeschal wordt de vlag van Valencia door de stad gedragen. Veel Valencianen zijn mooi aangekleed en lunchen uitgebreid met hun familie. Aan het einde van de middag brengen we de fietsen weer terug en verlaten de feestelijke stad in zuidelijke richting. Op naar de sinaasappelbomen van camping La Naranja.

Foto’s