Zout

Met twaalf mensen stappen we in een Mercedes busje voor een dagtocht op de westelijke Jordaanoever. Tijdens de Olso II akkoorden van 1995 is het bezette gebied opgeknipt in honderden stukken, waarvan ongeveer de helft - het minst vruchtbare deel - ooit onder besturing zou komen van de Palestijnse Autoriteit. Helaas kwam daar steeds iets tussen.

We rijden achter de Tempelberg langs, passeren een controlepost in de muur en rijden dan vrijwel meteen in de woestijn van Judea. Langs de weg zien we armzalige onderkomens van Bedoeïenen, Islamitische nomaden die niet best worden behandeld door de Israëlische overheid. Ze worden onteigend, honderden kilometers verplaatst en maar al te vaak in wooncomplexen gedumpt. Voor meer informatie, Google op Prawerplan.

Al snel bereiken we de Dode Zee, die we in Zuidelijke richting volgen. Je kunt goed zien dat de zee in enkele decennia ongeveer veertig meter is gezakt. Horeca die ooit een mooie plek had aan de kust, staat nu in een droge vlakte. Bovendien zijn er nu gevaarlijke zinkputten, doordat de oude zoutlaag niet meer wordt beschermd door het zoute water, maar langzaam oplost in zoet regenwater. Er is zelfs een stuk van de weg verdwenen.

Bij het Ein Gedi natuurpark maken we een wandeling door de groene wadi, een steeds dieper wordende kloof, tot we de Waterval van David bereiken. De zandstenen rotsen hebben een beige kleur, die contrasteert met het frisse groen en het glinsterende water. Er vliegen kleine vogels rond in deze oase. De blauwe lucht zie je alleen nog als je recht omhoog kijkt.

Nog geen twintig kilometer verder bezoeken we een minder vredig landschap. Hier belegerden de Romeinen jaren lang de kleine stad Massada, gevestigd op een soort tafelberg. Toen duidelijk werd dat de stad zou vallen, hebben de ca. duizend inwoners elkaar van het leven beroofd (aangezien zelfdoding niet mag van de joodse wetten). Na de overwinning van de Romeinen werden hier paleizen gebouwd, waarvan nog wat hopen stenen bewaard zijn gebleven. Hoewel het vandaag een beetje heiïg is, hebben we uitzicht over de bergen, de verlaten woestijn en de Dode Zee. Van boven zie je ook de ruïnes van de acht Romeinse legerkampen, rondom de berg.

We besluiten de dagtocht met een voorzichtige duik in de Dode Zee. Voorzichtig, aangezien je dit water niet in je ogen wilt krijgen. Als je een slok binnenkrijgt, moet je een arts raadplegen. Over een arts raadplegen gesproken: Een Poolse toeriste praat de hele tijd over Jezus tegen de chauffeur. Ze zegt de gekste dingen, maar hij blijft heel rustig.

Terug in Jeruzalem gaan we eten bij Pasta Basta, een klein tentje op de overdekte markt.