Zwarte Berg

21 juli 2021 - Kaluđerac, Montenegro

Vandaag is de reis écht begonnen. Boris is tot rust gekomen bij An & Twan, en wij verlaten de Europese Unie, zoals we al tig keer hebben gedaan, maar in deze tijd voelt het net zo speciaal als Richard Branson die de dampkring verlaat.

Na een half uur wachten voor de grens van Montenegro (Црна Гора, oftewel Zwarte Berg) mag ik de douanier onze paspoorten overhandigen, plus het Corona Certificaat van de EU, geprint op papier. De douanier vraagt ook om "car papers i groene kaart" - een zin van vijf woorden in drie verschillende talen - en dan kunnen we na dertig seconden weer verder.

De dikke muren van Kotor

In de brandende zon staan we een tijdje te wachten tot er plek is op de parkeerplaats buiten de muren van Kotor, maar het wachten wordt beloond. De stad is een doolhof van twee meter brede stegen, die vaak uitkomen op pleintjes met een kerk, want de stad staat bekend om het grote aantal religieuze bouwwerken. Onderweg fotografeert Yvonne alle katten die we tegenkomen, en dat zijn er opvallend veel. We zeggen tegen elkaar dat het lijkt op het gebied rondom de San Marco in Venetië. Dat hebben we goed gezien, want later op de dag lees ik dat Kotor vier eeuwen onderdeel was van de Venetiaanse Republiek, en dat het huidige karakter van de stad in die periode is gevormd.

Kerkje in Kotor

We besluiten om ergens langs de kust van Montenegro te kamperen. Dat is niet zo eenvoudig, doordat er maar heel weinig campings zijn, wellicht is op veel plaatsen de grond te duur geworden. We zien wel veel luxe hotels en appartementen die worden aangeprezen met teksten als "Space for beautiful life". Uiteindelijk belanden we op een eenvoudige camping in het gehucht Kaluđerac, op driehonderd meter lopen van een strand dat verrassend genoeg helemaal vol staat met bedjes, op twee na allemaal bezet. Die zijn voor ons! Het lijkt erop dat de hele regio hier tijdens of na het werken even komt afkoelen. We deinen wat op de erg zoute golven, die hier hoger zijn dan in Kroatië.

Etentje bij Magazini

Bij Restoran Magazini eten we o.a. vissoep en zwarte risotto met inktvis. "Naar een recept van mijn vader," zegt de vriendelijke eigenaar. Als we klaar zijn met eten, begint zijn broer gitaar te spelen en te zingen, dus we bestellen nog een glas wijn. Na deze leuke avond gaan we alweer heel slecht slapen, doordat het net als in Dubrovnik héél hard waait zodra de zon onder is. Volgens de eigenaar van de camping kan de nachtelijke storm één nacht duren, maar soms ook een hele week. Het leven is vol verrassingen.

Foto’s

2 Reacties

  1. 23 juli 2021
    Het is een fijn begin van jullie avontuur ik vind het gezellig om het te lezen en te volgen groetjes
  2. Bibi en Lenie:
    23 juli 2021
    Wat fijn dat Max weer helemaal oke is en wij genieten weer volop van de mooie en leuke reisverslagen.