Vulkanisch

5 juli 2021 - Laacher See, Duitsland

Het is ironisch. Een dodelijk griepvirus reisde langs een handelsroute van China naar Italië, net als de pest zes eeuwen eerder, en daardoor ging onze reis in tegengestelde richting langs de zijderoute niet door. 

Dit jaar leek alles ineens weer min of meer op z'n plek te vallen. Mijn werk liep 1 juli ten einde, de Europese Unie introduceerde diezelfde dag het Digitale Corona Certificaat om vrij reizen weer mogelijk te maken voor gechipte onderdanen, en op zondag 4 juli stond onze tweede vaccinatie gepland. Een uitgelezen moment om een paar maanden op reis te gaan, dus dat is precies wat we gaan doen, zij het niet langs de zijderoute, die om bekende redenen nog steeds voor ons is afgesloten. We gaan gewoon rijden en we merken wel waar dat ons brengt. 

In de morgen van zondag 4 juli, een uur na onze tweede vaccinatie, worden we uitgezwaaid door onze buren Ad en Truus. Zes uur later staan we aan de Laachersee, een rond kratermeer in de Vulkaan-Eifel. Max staat op de verste plek van de camping, die bijna een kilometer lang is.

Vandaag vouwen we de daktent niet uit, omdat er slecht weer op komst is. Inderdaad komt al snel het water met bakken naar beneden, om kleine stroompjes te vormen richting het meer. We schouwen het aan van onder onze luifel, met een kop thee en een bonbon.

Restaurant Blockhütte van camping Laachersee is een tien meter hoog bouwwerk van op elkaar gestapelde boomstammen. Een serveerster rent heen en weer, want het is vrij druk en haar twee collega's voeren weinig uit.

Camping restaurant

Als we na een prima Duitse hap willen betalen, staan er wat mensen te wachten. Het pin-apparaat werkt niet. Een jongeman vraagt of zijn lege colaflesje kan worden gevuld met appelsap en mineraalwater. Dat is de druppel. "Ein Apfelschorle für diese Jungeman. Jetzt!" Schreeuwt de serveerster naar een van de twee luie collega's. De jongeman vraagt in gebrekkig Duits of het goed met haar gaat. "Nein, im Moment nicht!" roept ze. 

Met een diepe zucht wendt ze zich tot ons. Yvonne legt een hand op haar schouder. "Ruhig atmen. Alles kommt gut." Dan rollen er grote tranen over de wangen van de serveerster. Ach... We wensen haar het beste en wandelen langs het spiegelgladde water van de vulkaan terug naar Max. De lucht is weer helder blauw.

Laacher See

De volgende morgen checken we snel of beide vaccinaties netjes zijn vastgelegd door de GGD, en als dat inderdaad het geval blijkt te zijn, toveren we de internationale QR codes op onze mobiele telefoons. Geweldig! Hiermee kunnen we met een gerust hart op reis...


In memoriam Gerard

Foto’s

2 Reacties

  1. Alie en Emiel:
    7 juli 2021
    Ach die ouwe Max toch! Hoe haalt ie het in zijn kop, om nu net " Corona " te krijgen, maar beter in die
    Heimat, dan in verweggiestan. Hier zijn tenminste goede " chirurgen" en die zullen Max weer snel ter been helpen en jullie weer op weg! Al met al een zeer vervelende domme pech, maar we hopen met jullie, dat Max verder op de been zal blijven. Wij wensen jullie alsnog een voortvarende en mooie vacantie en geniet ze!!!
    Hartelijke groeten,
  2. Richard F.W. Kessels:
    8 juli 2021
    Als je maar lekkere bonbons bij je hebt😅😅😅💪👍