En ruta

Vlak bij Villa de Leyva staat een groot reclamebord langs de kant van de weg. Op het bord zien we een man die zijn handen voor de ogen houdt, met de tekst “No tapes los ojos, los contrabandos afecta nos TODOS” (vertaald “Sluit niet je ogen, criminaliteit raakt ons allemaal”). Een goede maar weinig concrete oproep.

We rijden over de altiplano (hoogvlakte) terug naar Bogotá. Onderweg zien we kleine akkers met vooral uien, aardappelen en maïs. Na een aardige bergpas met haarspeldbochten bereiken we Puente Boyacá. Op deze plek versloeg het leger van Simón Bolivar het Spaanse leger, waarna de onafhankelijkheid van het huidige Colombia een feit was. De herinnering aan deze gebeurtenis, dit jaar precies twee eeuwen geleden, wordt in leven gegouden met een replica van de originele brug, een reusachtig beeld van Bolivar (met vijf Engelen) en een heleboel vlaggen.

Een paar kilometer verder zien we zes wielrenners met zestig kilometer per uur en op een paar meter afstand van de bumper achter een auto aan rijden, gevolgd door een tweede auto met een paar fietsen bovenop. Pas op de luchthaven van Bogotá horen we van de lokale City TV dat de Astana ploeg  in het land is en zich voorbereid op de Tour Colombia 2.1. De wielrenners die we onderweg zagen waren Miguel Ángel López, Rodrigo Contreras, Hernando Bohórquez, Jan Hirt, Nikita Stalnov en Davide Villella.

We vliegen naar Armenia met een turboprop van het type ART 72, waarvan slechts 24 stoelen zijn bezet. Na een korte maar behoorlijk turbulente vlucht laat de piloot het vliegtuig keihard op het asfalt stuiteren. Er staat maar één ander toestel bij de eenvoudige aankomsthal, die bestaat uit een koffietentje en een kleine wachtruimte. We lopen van het vliegtuig naar de mini-terminal, gevolgd door een kar met onze bagage, die we zelf mogen pakken. Het is vochtig en warm; we zijn in de koffieregio!

Chauffeur Felipe brengt ons in een klein uur naar ons hotel, tussen de koffieplantages van het dorp Salento. Onderweg verandert het weer volledig; de temperatuur daalt vijftien graden en het gaat zelfs even regenen. Dat laatste is een goede zaak, want het is al weken kurkdroog geweest.

Reserva El Cairo, een honderd jaar oude koffieboerderij met een handvol kamers. In de huiskamer liggen mooie boeken over de historie en de natuur. Na het eten lopen we een klein stukje het donkere erf op. Tientallen vuurvliegjes dansen in de zwarte nacht.