Maravilloso Medellín

De rit van Salento naar Medellin is slechts 260 kilometer, maar met de auto doe je daar ongeveer zeven uur over. De busrit is nog langer, en volgens onze favoriete routeplanner Rome2Rio is er geen treinverbinding. De oorzaak van de lange reistijd is dat de weg wordt verbreed, waarvoor op minstens tien plekken het verkeer van twee kanten dezelfde weghelft moet gebruiken. In het ergste geval sta je tien keer een half uur te wachten, tot het bord met “Pare” wordt omgedraaid en er “Siga” staat.

We vertrekken al om zes uur ‘s ochtends met Felipe en zijn vader, die van de gelegenheid gebruikmaken om familie te bezoeken in Medellin. De eerste twee uur rijdt de vader, met wisselend succes. Al na een kwartier vliegt hij bijna uit de bocht, maar erger dan dat wordt het niet.

Best gezellig om die twee rap Colombiaans te horen praten. We luisteren ook veel muziek uit de regio, voornamelijk cumbia uit de jeugd van Felipe’s papa. Lokale helden zoals Lisandro Meza, Juan Alava en Julio Jaramillo.

Aan het einde van de tocht moeten we nog even een uitloper van de Andes oversteken, samen met honderden vrachtwagens. Inhalen van de langzame bakbeesten is geen feest, maar als je blijft hangen kleeft er al snel een gigantische Kenwood truck aan je achterbumper. Na een vermoeiende rit nemen we rond één uur afscheid van het vrolijke duo. We zijn in Medellin!

Helaas is de eerste associatie van veel mensen dat de stad heel gevaarlijk is, wellicht door Netflix-series zoals Narcos. In de jaren negentig was Medellin inderdaad veruit de gevaarlijkste stad ter wereld, met zesduizend moorden per jaar, maar dat is al vijfentwintig jaar geleden. Er pronken nog steeds drie Colombiaanse namen in de top vijftig van gevaarlijkste steden ter wereld, maar de naam Medellin is daar niet één van. De afgelopen tien jaar zijn hier ‘slechts’ 37 buitenlanders gedood, in de meeste gevallen omdat ze zelf betrokken waren in criminele activiteiten óf omdat ze zich verzetten bij een overval.

We kwakken onze rugzakken in de hotelkamer en gaan snel El Poblado verkennen. Al snel zien we restaurant La Terraza, waar we lunchen tussen hipsters en dames met mooie nagels. Als we een stuk door de wijk wandelen, zien we dat El Poblado ook een minder rijke kant heeft. Een compleet verdwaasde jongeman loopt midden op straat lijm te snuiven, een andere ligt onrustig te draaien op straat, weer een ander verkoopt snoepjes en een moeder met twee kinderen zit te bedelen.

‘s Avonds lopen we weer naar de straten met restaurants. Op sfeervol verlichte terrasjes zitten hippe jongeren te drinken en druk te kletsen. De sfeer en muziek is relaxed. We lopen onder de grote bomen naar Restaurant Carmen, waar we een tafel hebben in de tropische tuin. Het restaurant heeft voor ons een tasting menu van zeven gangen, één vegetarisch en één omnivorisch, die losjes zijn gebaseerd op lokale gerechten, zoals ceviche en empanadas. De sommelier heeft er zeven prachtige wijnen bij gevonden vanuit de hele wereld.

Na dit cena deliciosa wandelen we terug naar ons hotel, dat op een straffe helling ligt. Snel slapen, want morgen gaan we de stad verder bekijken. Veel zin in!