Centro histórico

In het vliegtuig worden we omringd door een groep vrolijke Colombianen. Ze dragen zwarte honkbalpetjes met de tekst “Familia en Vaccaciones” en daaronder in het Engels “Relax mode ON”.

Net als deze familie gaan we relaxen aan de kust. Een uurtje na de landing rollen we met onze huurauto het centro histórico van Santa Marta binnen, een van de oudste steden van Latijns Amerika. Al in 1525 arriveerden hier de eerste conquistadores.

Hoewel het lastig manoeuvreren is door de eeuwenoude drukke straatjes, bereiken we vrij snel een parqueadero, op steenworp van Hostel Masaya. Er staan weinig auto’s, dus we parkeren de Nissan Micra (die heet hier Nissan March) in een hoekje. Perfecto.

In vijf minuutjes wandelen we van het hotel naar de zee, onder de balkons van vrolijk gekleurde koloniale panden met houten luiken. De meeste gebouwen kunnen wel een likje verf gebruiken en een paar panden zijn niet meer verfbaar.

Op Plaza Bolivár stapt een grote leguaan rond. Hij eet een paar stukjes banaan uit de hand van een mevrouw zonder tanden. Dan staan we aan de baai van de Caribische Zee. Voor ons ligt Isla El Morro (De Neus), een grote rots met een vuurtoren, rechts een druk strand tegen een achtergrond van Maersk containers in de haven, links de boulevard en nog een druk strand. Het is zondag, dus iedereen gaat na de wekelijks portie potjeslatijn van meneer pastoor even lekker niksen.

Aan de boulevard drinken we iets op het terras van een afgebladderd café. Een gitarist met gespierde armen, dreadlocks, een kleine versterker en een waterleidingbuis als microfoonstandaard speelt drie mooie liedjes, waaronder La Bohème van Charles Aznavour in Spaanse vertaling. De jonge ober, hij is nog geen twintig, ziet onze kaart in de Moon Guide. “I Am from Macaraibo!" Hij is nu negen maanden geleden vertrokken uit Venezuela. “Not that long ago,” zegt Yvonne. “No, but it feels long.” Hij slaakt een zucht.

We dineren bij Donde Chucho aan het gezellige Parque de los Novios. Buiten waait het stevig, maar dat is wel lekker na een snikhete dag. De avond wordt mooi afgesloten met een leuke Pool Party op het dak van Hostel Masaya. De DJ draait reggaeton - je kunt merken dat we in de Cariben zijn - en hiphop uit allerlei landen, waaronder Los Paises Bajos. Grappig om onze eigen rapper Dopebwoy "dit is nog niks" te horen roepen. We voelen ons twee decennia jonger... wat een geweldig hostel is dit!