Kersenbloesem

In de CVS apotheek klinkt Isn't She Lovely van Stevie Wonder uit de speakers, maar dan een easy listening versie. Achterin de winkel kun je alle medicijnen krijgen die je wilt, bij voorkeur opiaten; voorin verkopen ze andere verslavende middelen, zoals wijn en Coca Cola. Daartussen alles wat ze ook bij de HEMA hebben, van kinderwagens tot cosmetica. Boven de letters Beauty flikkeren de TL buizen in het systeemplafond. Bij de verkoopster, ik schat haar leeftijd rond de tachtig, koop ik een nieuw bakje voor mijn medicijnen.

Onze road trip door de VS is nu echt begonnen. De eerste etappe gaat door Florida naar Georgia, maar niet zo snel, aangezien komende dagen een grote storing over het noorden van Florida trekt, met flinke regenbuien en kans op tornado's.

Onze eerste stop is Homestead, waarvan we ons direct na vertrek al niets meer herinneren, behalve dat we slapen in een typisch Amerikaans motel, een parkeerplaats met oud roze gekleurde laagbouw er omheen, en een zwembadje. De volgende dag rijden we langs Miami Beach, volgepakt met gloednieuwe wolkenkrabbers, verticale witte strepen tussen het heldere blauw van de zee en dat van de hemel.

Ondertussen ben ik op zoek naar een betaalbare plek om te overnachten. De keuze valt op een motel in Fort Lauderdale, wat eveneens weinig indruk op ons maakt - met uitzondering van een geweldig Italiaans restaurant aan de overkant.

Iets voorbij Orlando zien we naast de B-weg een losse strook asfalt, bedoeld voor de vele golfkarretjes die heen en weer rijden tussen The Villages, volgens de website "een verzameling schilderachtige wijken voor gepensioneerden". Achter vier meter hoge betonnen muren liggen honderden lelieblanke prefab villa's, elk met hun geheel eigen charme en faciliteiten. Een inwoner hoeft The Villages nooit meer te verlaten, tenminste, niet levend. Het doet denken aan The Stepford Wives. Florida heet niet voor niets the geriatric belt. Duizenden pensionado's komen van heinde en verre naar hier vanwege de conservatieve politici, het warme klimaat en de fraaie golfbanen.

De vijfde nacht in Florida overnachten we aan de oever van Lake Okeechobee, wat in de taal van de Hitchiti indianen 'groot water' betekent. Een treffende naam, want het is een van de grootste binnenmeren van de VS, groot genoeg voor enkele tienduizenden alligators. Aangezien die beesten vier meter lang kunnen worden, is het geen goed idee om hier te gaan zwemmen, ook niet omdat het water zwaar vervuild is met pesticiden. We kijken of we een boottochtje kunnen doen op het meer, maar de enige natuurbeleving die hier wordt aangeboden is grote vissen uit het water hijsen en alligators door hun kop schieten.

Als we net bij het zwembad zitten, komt er een enorme donderbui voorbij. We schuilen ergens en rennen naar binnen als het wat minder hard gaat regenen. Als het is opgeklaard lopen we naar Brahma Bull Restaurant and Lounge. De voordeur is dicht, terwijl ze volgens de receptioniste van ons hotel open moeten zijn. Dan draait er een grote pickup truck het terrein op, om aan de achterkant van de schuur te parkeren. We lopen er achteraan en een ouder echtpaar vertelt dat iedereen hier altijd door de achterdeur naar binnen komt. We volgen ze en komen in een houten barn van dertig bij tien meter. In de hoek een pooltafel, voorin een dansvloertje en daartussen de bar en hoge tafels waar mensen drinken uit pullen en stevige boerenkost eten. De vaste bezoekers gaan country nummers zingen, want er is karaoke vanavond. De serveerster is supersnel, ik krijg meteen een nieuwe pul bier als mijn glas leeg is. Op de bar staat een sticker met F*ck Biden.

De vlooienmarkt van Lake City is een groot grasveld vol tafels van dikke planken. De meeste tafels zijn leeg, en enigszins verspreid vinden we tomatenplanten, kleding, oude DVD's, wapens, gereedschap en prullaria. Yvonne koopt voor drie dollar een leuke handtas. We zien een honkbalpetje voor Trump 2024 en een deurmat met twee pistolen en de tekst 'Heavily armed, easily pissed'.

We passeren de grens met Georgia, waar we het Georgia Museum of Agriculture and Historic Village bezoeken. In een loods is een vaste expositie over de ontwikkeling van de agrarische sector, die in deze regio werd gedomineerd door tabak en katoen. Interessant om te zien hoe in de negentiende eeuw de basis werd gelegd voor de enorme economische kracht van het land, met ‘dank’ aan de slaven. Voor de burgeroorlog waren er een half miljoen slaven, bijna de helft van de bevolking van Georgia.

Buiten staan enkele tientallen historische bouwwerken uit de regio. Bij de smidse maakt een hoefsmid voor een klein meisje een ijzeren haak. “Als je later een Nobelprijs wint, kun je hem aan deze haak ophangen,“ zegt hij. We rijden een rondje met een antieke stoomtrein, die wordt bediend door twee jongens met een atypische ontwikkeling, ik denk dat ze autistisch zijn. Het mooiste gebouw is het huis van Tift, die wordt beschouwd als de founder van Tifton, het stadje waar we nu zijn. Zowel het huis als de meubels zijn van stevig eikenhout. Logisch, want Tift is rijk geworden met een houtbedrijf.

Van Tifton rijden we verder noordwaarts, naar Macon, wat je uitspreekt als 'meekon', volgens de inwoners 's werelds hoofdstad van de kersenbloesem - ik vrees dat ze Japan niet kennen. We treffen het, vandaag is de finale van het Cherry Blossom Festival. In het centrum van de stad is een braderie met snuisterijen, lekkernijen en muziek.

We gaan niet naar de feestelijke afsluiting van het Cherry Blossom Festival, met tunes 'n' balloons voor het hele gezin, maar in ons eigen hotel naar de Back Porch Lounge, een donkere club waar een stuk of tien mensen het weekend afsluiten met veel drank en sigaretten. Als er een bekende binnenkomt, wordt die met veel kabaal begroet en omhelst. Er komt een ouder echtpaar binnenrollen, waarvan de vrouw starnakel bezopen is. Als ze op een barkruk wil klimmen, valt ze bijna op de grond, maar ze wordt opgevangen door een grote meneer. Iedereen moet hard lachen. Een andere man, eveneens wankel op de benen, geeft haar een knuffel en een kus op de wang. Mooi om te zien dat kleur hier niet uitmaakt. We spelen een potje pool en gaan er vandoor, volledig doorrookt.

Ondertussen is er een Trump rally in Georgia, een paar honderd kilometer verderop. De aankomende president gaat los over transgender atleten, zoals bekend een urgent probleem, en maakt klimaatverandering belachelijk. Dan vraagt hij aan het publiek: "You know what the N word is?” Dat blijkt het woord 'Nuclear', want de Democraten zijn bang dat Putin een atoombom gaat gebruiken. Het publiek is door het dolle heen.

Mijn wens is om dit bezoek aan de VS, het zevende alweer, écht iets te gaan begrijpen van de inboorlingen die dit exotische land bevolken. Tot op heden wil dat nog niet erg lukken...